| |
Σε πόσα βήματα να περιγράψεις,
την λύπη σου για μια βροχή.
Που έφτασε ξανά μεσ' στο μυαλό σου
και πείραξε την ήρεμη ψυχή.
Σε πόσες λέξεις να υποφέρεις
και ποιά διάρκεια να βρείς.
Μεσ' στην απόλαυση που νιώθεις,
για την ιδέα μιας μορφής.
Τι αηδία να ξεβράζεις,
ιδέες απο το παρελθόν.
Σε ποιά υπόσταση να δώσεις,
κινήσεις που βράζουν στο παρόν.
Σε ποιά αλήθεια να βασίσεις,
τις πεταλούδες που πετούν.
Και σαν πεθαίνουν σε αφήνουν,
για να 'ρθουν πάλι να σε βρούν.
Σε πιο φίλο να μιλήσεις
για το τι εστί γυνή.
Πάσα γυνη ομοία αδερφέ μου
με την λυχνία να 'ναι σβυστή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
