| |
ΤΙΤΛΟΣ: ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ
ΕΙΔΟΣ: ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑ - ΦΑΝΤΑΣΙΑ
ΣΥΝΟΨΗ: Μία παρέα μαθητών περιπλανιέται και κάνει σκέψεις για τη ζωή. Ανταλλάσουν απόψεις και είναι λίγο αποκομένοι απο τα συνηθησμένα
και πολλές φορές ανούσια πράγματα των παιδιών της ηλικίας τους.
Η Νεφέλη, η Δανάη, ο Στέφανος, ο Φώτης και ο Γιάννης θέλουν να φτιάξουν έναν δικό τους κόσμο, ένα περιβάλλον διαφορετικό και σίγουρα πιό ρομαντικό.
Ξεχνούν όμως πως ο κόσμος αλλάζει με πράξεις και όχι μόνο κάνοντας όνειρα, αυτό συμβαίνει γιατί ο ρομαντισμός έχει χαθεί, ο ρεαλισμός και η σκληρή πραγματικότητα
τον μετέτρεψε σε αδιάφορο ακροατή των παιδικών ονείρων.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ: Τα πέντε παιδιά μετά το σχολείο περπατάνε μαζί προς το δάσος. Φορόντας τις τσάντες τους και με τα καλοκαιρινά ρούχα τους χοροπηδούν και παίζουν κατά τη διάρκεια της βόλτας τους.
Κάθε παδί έχει μία τάση να θέλει το κόσμο με συκεκριμένη μορφή και οι σκέψεις του περιστρέφονται γύρω απο αυτή τη τάση.
Όμως η μέρα θα τους επιφυλάξει μία έκλπληξη που θα τους κάνει να ζήσουν τα όνειρα τους ενώ ο υπόλοιπος κόσμος δεν θα μπαίνει στον κόσμο τους και θα στέκεται εμπόδιο.
Όλα τα παιδιά είναι καλά και τους αρέσει να βοηθούν τον κόσμο.
Μεσημέριασε στη πόλη, τα παιδιά σχολάνε απο το σχολείο.
ΣΤΕΦΑΝΟΣ
- Αααα, άσε με Κώστα, ααα, άσε με.
Ο Στέφανος τσακώνεται με τον συμαθήτη του τον Κώστα.
Ο Γιάννης και ο Φώτης τρέχουν να βοηθήσουν τον φίλο τους.
ΓΙΑΝΝΗΣ
- Έλα τι έγινε γιατί σου επιτέθηκε;
ΣΤΕΦΑΝΟΣ
- Μου ζήταγε λεφτά λες και είμαι υποχρεομένος να του δώσω.
ΦΩΤΗΣ
- Μα για΄τι σου ζήταγε λεφτά;
ΣΤΕΦΑΝΟΣ
- Γιατί λέει ότι με βοήθησε να γράψω στο τέστ ενώ ε΄γω δεν του ζήτησα, μόνος του μου έδωσε μία απάντηση.
Αχ μακάρι ο κόσμος να λειτουργούσε χωρίς λεφτά.
Έρχοναι και τα δύο κορίτισα της παρέας καθώς τα τρία αγόρια απομακρύνονται απο την είσοδο του σχολείου.
Ο Στέφανος σκουπίζει τα δάκρυα του.
ΝΕΦΕΛΗ
- Τι έγινε, τι έπαθε ο Στέφανος;
Ρωτάει τον Φώτη και τον Γιάννη.
ΓΙΑΝΝΗΣ
- Τσακώθηκε με τον Κώστα, αλλά του δώσαμε ένα μάθημα.
ΝΕΦΕΛΗ
- Ποιού καλέ του Στέφανου;
ΓΙΑΝΝΗΣ
- Όχι, του Κώστα, δεν έφταιγε ο Στέφανος, ο Κώστας του ζήταγε λεφτά.
ΝΕΦΕΛΗ
- Αχ τι ωραίος θα ήταν ο κόσμος χωρίς συμφέροντα...
ΔΑΝΑΗ
- Παιδία θα πάμε στο δάσος σήμερα;
ΦΩΤΗΣ
- Βέβαια, βέβαια.
Τα παιδιά ετοιμάζονται να διασχίσουν τον δρόμο.
Ένα αυτοκίνητο έρχεται πολύ γρήγορα και με επικύνδινο τρόπο.
ΦΩΤΗΣ
- Ωχ, ωχ, προσέξτε το αυτοκίνητο.
Ο Φώτης κρατάει με το χέρι του τα παιδιά.
ΦΩΤΗΣ
- Τι ωραία θα ήταν αν δεν υπήρχαν οδηγοί.
ΓΙΑΝΝΗΣ
- Και χωρίς δρόμους.
Τα πέντε παιδιά προχωρούν, η Δανάη βλέπει ένα ζαχαροπλαστείο, της αρέσουν πολύ τα γλυκά και οι σοκολάτες.
Πλησιάζει στη βιτρίνα, τα άλλα παιδιά την ακολουθούν.
Η Δανάη βλέπει τις τιμές.
ΔΑΝΑΗ
- Αχ τι όμορφα θα ήταν χωρίς τα γλυκά που είναι τόσος μεγάλος πειρασμός.
Η Νεφέλη και ο Γιάννης την παρηγορούν και όλοι μαζί προχωράνε για το δάσος.
Τα παιδιά φτάνουν στο δάσος και κάθονται στο παγκάκι.
Κάποιο ενήλικες φεύγουν απο το δάσος λέγοντας ότι η θέα είναι πολύ όμορφη.
ΓΙΑΝΝΗΣ
- Απορώ γιατί οι μεγάλοι βαφτίζουν ωραίο ένα συνεχόμενο τσιμέντο, ΄τις πολυκατοικίες, γκρίζο τοπείο που ενώνεται μαζί με ένα άλλο γκρίζο, τους δρόμους.
ΦΩΤΗΣ
- Είναι γιατί έτσι θέλουν να πείσουν τον εαυτό τους επειδή τίποτε δεν αλλάζει, ειδικά απο τους μεγάλους.
ΔΑΝΑΗ
- Σωστά.
ΝΕΦΕΛΗ
- Μη ξεχνάτε ότι κάτι καλό κάνανε και οι μεγάλοι.
ΣΤΕΦΑΝΟΣ
- Και ποιό είναι αυτό;
ΝΕΦΕΛΗ
- Εμάς. Χα χα.
ΣΤΕΦΑΝΟΣ
- Ναι αλλά κάνανε και τον ανόητο τον Κώστα.
ΓΙΑΝΝΗΣ
- Έλα πάει πέρασε αυτό τώρα. Τελειώσαμε το δημοτικό και του χρόνου πάμε γυμνάσιο και αυτός θα φύγει απο το σχολείο αυτό.
Ο Γιάννης γυρίζει και το βλέμμα του πέφτει πάνω σε ένα ξύλινο κουτί που είναι ανάμεσα σε χορτάρια.
Κατεβαίνει απο το παγκάκι που έχουν κάτσει τα παιδιά και πηγαίνει στο κουτί.
ΓΙΑΝΝΗΣ
- Παιδιά, παιδιά, κάτι βρήκα.
Όλα τα παιδιά πλησιάζουν και ανοίγουν το κουτί.
Υπάρχει ένα χαρτί δηπλώμενο σαν πάπυρος. Ο Γιάννης το ξετυλίγει. Γράφει " μην γυρίσετε το κουτί ανάποδα διαλέξτε από μία κάρτα ".
Από κάτω υπάρχουν πέντε χρωματιστές κάρτες. Τα παιδιά διαλέγουν... Βλέπουν τις κάρτες, καθώς τις βγάζουν από το κουτί οι κάρτες βγάζουν κάποια αστεράκια στην ατμόσφαιρα.
ΔΑΝΑΗ
- Αχ τι ωραία.
Η Δανάη κουνάει την κάρτα της πιό πολύ.
- Α, προσέξτε. Τα παιδιά εισπνέουν τα αστεράκια της κάθε κάρτας τους. Ξαφνικά κάθε μέλος της παρέας μπαίνει σε μάι φούσκα.
Η παρέα πετάει.
ΝΕΦΕΛΗ
- Ααααα τι ωραία, πετάω, πετάω.
Η Νεφέλη χαιρετάει νομίζοντας ότι οι φίλοι της είναι κάπου κοντά, όμως μάταια. Δεν μπορει να δει τα παιδία. Κοιτάει πιο ψηλά είναι και τα υπόλοιπα παιδιά αλλά δεν τα βλέπει.
Όλοι πετούν.
ΔΑΝΑΗ
- Νεφέληηηηη.
Φωνάζει αλλά δεν παίρνει απάντηση.
Τα παιδιά πετούν. Πηγαίνου όπου θέλουν. Μία φωνή μιλάει σε κάθε παιδί ξεχωριστά. Η φωνή μιλάει πρώτα στον Γιάννη.
ΦΩΝΗ
- Γιάννη, γιάννη, εσύ δεν ήσουν που δεν ήθελες δρόμους, ορίστε λοιπόν τώρα πας οπουδήποτε χωρίς να περπατάς και να πρέπει να διασχίζεις δρόμους.
Την ίδια στιγμή ο Γιάννης βλέπει μία γιαγιά να προσπαθεί να πάει σπίτι της, αλλά τα αυτοκίνητα δεν την αφήνουν, δεν υπάρχουν δρόμοι αλλά τα αυτοκίητα περνούν
πάνω απο τα πεζοδρόμια.
Ύστερα η φωνή βγαίνει στην Δανάη.
Η Δανάη εκείνη τη στιγμή βλέπει ότι το ζαχαροπλαστείο δεν υπάρχει εκέι που το είδε, αλλά πολύ κοντα στο σημείο βλέπει ένα παιδάκι να κλαέι και να ζητάει σοκολάτα από την μητέρα του.
Η Νεφέλη περνάει πάνω απο το σπίτι του θείου της ακούει κάποιον κύριο να του λέει ότι του παίρνει το σπίτι
Ενώ είναι δικό του, το έχει κάνει με αίμα άαλα επειδή στον κόσμο της Νεφέλης δεν υπάρχει συμφέρον ο θείος της δεν διεκδικεί το σπίτι του απο το κράτος που του το παίρνει και δεν μάχεται για τα σωστά δικαιώματα του.
Ο Φώτης περνάει πάνω απο ένα σημείο που βρίσκεται μία γυναίκα που πονά, πρέπει να πάει να γεννήσει.
ΦΩΤΗΣ
- Α τι κρίμα ας ήταν κάποιος εκεί να την βοηθήσει να τρέξει γρήγορα.
Η φωνή βγαίνει στον Φώτη.
- Καλέ μου Φώτη εσύ δεν ήσουνα που δεν θέλεις οδηγούς...
Σε μια στιγμή τα παιδία με μία σκέψη λένε.
- Αχ τι ωραία να ηταν ο κόσμος μας όπως πριν και δίνουμε την υπόσχεση να τον αλλάξουμε με πράξεις και να αλλάξουμε αυτά που πρέπει.
Αμέσως μεταφέρονται όλα μαζί στο δάσος. Οι φούσκες ακουμπάνε στο έδαφος και μετά σκάνε. Τα παιδιά ειναι ασφαλή.
Ο Γιάννης πλησιάζει πρώτος το κουτί και ακολουθούν και τα άλλα παιδιά. Υπάχρει ένα χαρτί που γράφει γυρίστε το κουτί ανάποδα.
Ο Γιάννης το γυρίζει και το κουτί γράφει " το κουτί΄της ψευδαίσθησης ".
Τότε τα πέντε παιδία κοιτάζονται και συμφωνουν λέγοντας.
- Η ψευδαίσθηση όσο ωραία και να είναι έχει δρματικές συνέπειες.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
