οι μήνες κι αν περάσανε μες τα στιχάκια μπαίνουν...φιλαράκια γεια χαραααααα.
χτυπάει κόκκινο η μέρα....
έλα...
μια φραπεδιά είναι ό,τι πρέπει
απογειωθείτε
χαλαρά δικιά μου...
κάτσε να το βάλω κάτω απ''τ''απόσκιο
καλά είναι δω
μουσμουλιά θαρρώ είναι...
α! τι φυλλωσιά
ρε συ....το είδες
θα πηδηχτώ απ''την ταράτσα
δεν υπάρχει περίφτωση
φέρανε το γάιδαρο να δει το Λευκό πύργο!!!!!!!!!
αααααααααααααααα
και τον ποτίζουν πορτοκαλάδα με τρία καλαμάκια
δεν το πιστεύω
δε ξανακάνω φυλακή με τον καπετανάκη
χαχαχαχαχαχαχα
το Στέργιο τον ξέρεις;
τι τάξη είναι;
ποια τάξη μωρέ ...αυτός μαρσάρει με χίλια
να ράψουμε το παπουτσ να βαρέσουμι μπενάλτι
αυτό κάτω από πεντάλ ..τι είναι;;;;
ηλεκτρικό
το παίζω ποδηλάτης...
Ερωτικές υποψίες, σ' ένα πολύ καθωσπρεπικό ποίημα. Γούσταρα στο διάβασμά του και δεν ξέρω τι γούσταρα, ίσως γούσταρα που κάτι περίμενα να δω κρυμμένο. Αυτή είναι όλη η δουλειά. Είναι καλή δουλειά γιατί είναι αυτή όλη η δουλειά. Κι είναι ποίημα με το έτσι θέλω του.
Καλό, καλό, μην ψάχνεις να βρεις κρυμμένα ψέγματα για το ποίημα πίσω απ' τις λέξεις μου. Δεν υπάρχουν ψέγματα. Γενικά, το ποίημά σου, Δεν Υπάρχει! Είναι άπαιχτο. Γράφε, γράφε...