| |
Δε βγαινει η ζωη με ενα τσουβαλι απελπισια κι αντιστοιχα μια χουφτα ελπιδα
Ητανε γυρω απ τα κολυβα
τα μαυρα ειχανε ζωστει
Γυναικες
Ηρεμες ,θρηνους αποφευγοντας και το βλεμμα προσκολλωντας στα
κολυβα
Ητανε ζωντανη η αναμνηση,η απωλεια
Μετα η τελεση μνημοσυνου
και το κερι εν ριπη εσβησε
Για ποσο ακομη θα αρνουμαστε το θανατο;
Για ποσο ακομη με πλαστικες θα παρατεινουμε τη νιοτη;
Για ποσο ακομη αθεοι θα δηλωνουμε στου εγωισμου πανω το καταρτι καρφωνοντας ψυχη;
Ητανε ηρεμες .
Ειναι βασικο.
Μονο ετσι το αντιμετωπιζεις
Λαθος λεξη
Μηπως και ερχεσαι ποτε προσωπο με προσωπο με θανατου παρουσια;
Γι αυτο φορανε μαυρα καποιοι ανθρωποι για να εξοικειωθουν με την ιδεα;
Δε θα ναι ωραια
Να πεθαινεις εννοω
Αλλα καλυτερα οπως ο Ντιτριχ "Πορευομαι προς τη ζωη "
παρα οπως ο Gasparof "Βοηθεια χανομαι απο αυτη"
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
