| |
Είναι στιγμές που...φοβάμαι...
Σε όλο τον κόσμο γίνονται πόλεμοι...
Τόσοι πέθαναν....πεθαίνουν....
Η Αθήνα γέμισε Λιβύους...
Της π...ας γίνεται....
Τρεις αλλοδαποί σκότωσαν έναν 44 χρονών άνθρωπο - ο οποίος θα πήγαινε τη γυναίκα του στο μαιευτήριο, επειδή κρατούσε μία βιντεοκάμερα... φρίκη...
Στα εξάρχεια έκαναν ΝΤΟΥ 40 κουκουλοφόροι κι έριξαν σε αστυνομικό τμήμα 50 μολότοφ... ήταν όμως κοντά σε λαϊκή αγορά... πολλοί τραυματίες, πολλές καταστροφές...
Τόσοι θάνατοι...
Γιατί όχι κι ο δικός μου?
Ή ο βιασμός μου?
Τί τους εμποδίζει??
Τί με προστατεύει???
Ποιο το νόημα να κάθομαι και να διαβάζω για σχολικές εξετάσεις με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μου?
Με τί κουράγιο?
Φοβάμαι...
Αγωνιώ...
Χρειάζομαι κάτι να πιαστώ...
Κάπου να στηριχτώ...
Το βρίσκω, μα... είναι επιφανειακό...
Πιστεύω πως η ζωή είναι υπέροχο πράγμα...
Δεν θέλω να την αποχωριστώ...
Ποιός υπολογίζει όμως τα δικά μου θέλω..?
Ποιός παλεύει γι' αυτά και ποιός είναι ικανός να τα υλοποιήσει.. να τα διατηρήσει..?
Μη μου γαμάτε την καρδιά.. είμαι παιδί ακόμα..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
