| |
| | Οι γονείς σου |  | | |
Λες πως είσ’ αδικημένος και από την ζωή χαμένος
κατηγορείς όλο τον κόσμο και θαρρείς
πως φταίνε όλοι: φίλοι, αφεντικό, γυναίκες,
κράτος, όλοι αυτοί σου είναι φταίχτες
κοίτα όμως πιο βαθιά, κοίτα μέσα στην ψυχή σου
κι’ ίσως δεις για μια στιγμή τους «αγίους» τους γονείς σου
ξέρω, ξέρω δεν μπορείς εύκολα να το χωνέψεις
είναι δύσκολο πολύ τέτοιο πράμα να πιστέψεις
γιατί πλέον είσαι αυτοί, μπήκανε στον εαυτό σου
ρέουν μές στις φλέβες σου, μιλάν μες στο μυαλό σου
το να τους επιτεθείς είναι είναι μία απειλή
για την ακεραιότητά σου, είναι αυτοκαταστροφή
πήγαινε μπρος στον καθρέπτη, δες τους, μην γυρνάς το βλέμμα
δες τα κρύα πρόσωπα, κρύα και αρρωστημένα
έτσι έγινες και συ, δίχως να το καταλάβεις
μέσα από εκβιασμούς, που δεν μπορούσες να συλλάβεις
κάνε ένα ρίγμα στην ύψιστη αυτή μιζέρια
χτύπα τούτο τον καθρέπτη, σπάστον με τα δυο σου χέρια
πες τους πως ξαπατηθήκαν και πως το παιχνίδι χάσαν
δεν σου κλέψανε την μνήμη, χαχα, δεν σε διαπλάσαν!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | ι | | | |
|
imaginarysun
17-05-2011 @ 17:18 | ::cry.:: so true. είναι καλό που βλέπεις τόσο καθαρά. όταν είσαι τυφλός, δεν ξέρεις τι παλεύεις, δεν παλεύεις, δε νικάς. | | monajia
17-05-2011 @ 23:48 | ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ................
::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
