| |
Για αυτά που θρήνησες πριν φτάσεις να γευτείς,
στα παραμύθια που ο νους ζεστά τυλίγει,
θα υπάρχει πάντοτε ένας δήμιος ποιητής,
τη θηλιά της μοναξιάς σου που θα σφίγγει.
Τούτος ο τρόμος που στο δάκρυ έχει κρυφτεί,
που είναι στα μάτια σου όλο και πιο ξένος,
δε λογαριάζει του μυαλού σου τα γιατί,
ούτε φοβήθηκε των σκιάχτρων σου το μένος.
Όμως θα υπάρχει το σημείο το τυφλό,
στης ελπίδας το αναπόσπαστο πεδίο,
που είν' ορατό μόνο όταν έχεις ανοιχτό,
της καρδιάς σου το επτασφράγιστο βιβλίο.
Το ίδιο μαχαίρι που κρατάς στο φονικό,
του ίδιου η λάμα που θα κόψει τα δεσμά σου,
για να 'χεις στο όνειρο λευκό το ποινικό,
κάψε τη μοίρας σου το μαύρο σκηνικό,
μ' ένα ατέλειωτο απ' τη φλόγα πέρασμά σου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
