| |
ας ειμαι ενας κοκκος σκονης
σε αυτο το αδειο πια μυαλο μου
και ας τριγυριζω αδιαφορα στην ερημη
πια χωρα
να ξερεις τα πιο μεγαλα παθη μας σκλαβωνουν
και αυτη η γιορτη που αδοξα εσβησε
τωρα μεσα μου κανει πανηγυρι
με φωνες και ουρλιακτα
οσσανα του πληθους
πριν σβησει και απο κει και μεινω ξανα σκονη
που θα σερνει ανεμος εδω και εκει
μεσα σε αδειες πλατειες
σιωπη βαρκαρη και τραβα κουπι
το διδραχμο δεν το κερδιζεις δωρο
και αν το κορακι κραζει εξω στο παραθυρι
και οι καργιες χτυπαν τις στεγες
σιωπη σιωπη τραβα την ρωτα
θα παω με την αυγη στο διπλανο ονειρο
πριν ξυπνησουν ολοι
φορα της μασκας το προσωπειο το χαρωπο
και ελα να προυπαντησεις κοσμο
δεν ειναι η ζωη παρα μια αυταπατη
για να κρυβει το αδειο κελυφος τους
για αυτο σιωπη ονειρο ονειρων
δωσε στο σκυλι ψωμι μην τους δαγκωσει
και ασε στον κερβερο διαταγη
ολοι οσοι ερθουν να μπουν
μονο μην κανεις παντα φασαρια
για σενα η ερημη χωρα φυλακη
για αλλους λουναπαρκ για παιχνιδι
σκονη του κοσμου σιωπη και κανε οτι προσταζω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
