Αροθυμώ και τραγωδώ, αροθυμώ και κλαίγω
αροθυμώ και τραγωδώ, αροθυμώ και λέγω
Ε μαύρα χρόνα και καιρούς, σα χώματα σ’ πατρίδα
γλυκέα πόσα και πικρά επέρασα και είδα
Αροθυμώ και τραγωδώ, τα πρώτα τα τραντάφυλλα
τα πρώτα μανουσάκια,
όντες ο κόσμον έμπαινεν έμορφος σην καρδία μ’
κι ένας πόνος γλυκύς – γλυκύς η καμονή τ’ς αγάπης
συνδαύλιζεν την ψη μ’.
Αροθυμώ και τραγωδώ, τη γης την εμορφιαν.
π’ εγέννεσεν κι ετράνυνεν τ’ εμέτερον το γέννος.
Αροθυμώ και τραγωδώ τη γης την εμορφίαν,
π’ εγέννεσεν κι ετράνυνεν τ’ εμέτερον τ’ ανθρώπ’ς
πη έπλασεν κι εκράτεσεν αιώνας και αιώνας,
το έμορφον το δυνατόν το γένος των Ποντίων.
αραθυμίαν = νοσταλγία
όντες = όταν, όποτε
η καμονή τ’ς αγάπης=ολα τα ντερτιπια της αγαπης
την ψη μ’.=την ψυχη μου
την εμορφιαν.=την ομορφια
τ’ εμέτερον το γέννος.=την δικια μας γεννια
Αροθυμώ και τραγωδώ, αροθυμώ και κλαίγω
αροθυμώ και τραγωδώ, αροθυμώ και λέγω
Ε μαύρα χρόνα και καιρούς, σα χώματα σ’ πατρίδα
γλυκέα πόσα και πικρά επέρασα και είδα
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
υπέροχο Ζήση!!!!!!!!!ποτέ δεν θα ξεχαστούν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που αγωνίστηκαν για τα ιδεώδη τους και για την πατρίδα τους...καλημέρα ::hug.:: ::theos.::