| |
Μια φωνή
ενα καράβι σ'ενα πέλαγο ανοιχτό
μοιάζεις με όνειρο που ξέχασα να δω
πληγή του χρόνου
στης μοναξιας το βεστιαριο κουβαλάς
οσα η ζωη δεν τολμησε για μας
και το πρωι
κάθε που έρχεται πρωι
μια μυρωδιά σου βγαλμένη απ'τα παλια
που με κρατάει χρόνια τωρα συντροφιά
με μια εικόνα
και χαραγμένο εναν ατυπο κανόνα:
Οσα αισθάνθηκα και τα γνωρίζω
οσα μ'αγγίξανε και τα αγγίζω
οσα μου θύμισες να σου θυμίσω
οσα με άφησαν να σε αφήσω.........
Μια ψυχή
που κλείσανε θάλασσες και πάγοι
και καταράστηκαν μόνη να ζει
έρωτες μάγοι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
