| |
Σε ποιό βουνό ν΄ανεβώ,τον πόνο μου να κλάψω
σε ποιό ποτάμι τον καημό να ρίξω να ξεπλύνω
τον γιό μου έντυσα γαμπρό, στο φέρετρο να θάψω
που νά΄βρω εγώ παρηγοριά τη θλίψη ν΄απαλύνω.
Δεν πρόλαβα η δόλια να σταθώ εμπόδιο στο χάρο
τάματα να του τάξω εγώ τη γνώμη να του αλλάξω
ν΄αφήσει το αγόρι μου,τη θέση του εγώ να πάρω
αντί για γάμου κάλεσμα πρέπει μνήμα να φτιάξω.
Στα ξένα εκεί τα μακρυνά,παιδί μου να προσέχεις
των αγγέλων τα φτερά τις νύχτες θα σε ζεσταίνουν
τη δε ευχή μου συντροφιά,παιδάκι μου να έχεις...
την όψη σου κάνω φυλαχτό στα χρόνια που μένουν.
Ο πόνος της μάνας κι ο καημός, του χάρου γλεντοκόπι
ο απρόβλεπτος ο θάνατος πληγή της και μαρασμός
χαμένες πάνε οι έννοιες μου, η κούραση , οι κόποι
πρόωρα γιέ μου με γέρασε, αυτός ο άδικος χαμός.
Χτύπησε ο χάρος ξαφνικά την πόρτα του σπιτιού μου
του κήπου γλυκοκοίταξε τα δέντρα κι όλα τα άνθη....
μα την ψυχή εκείνος ελιμπίστηκε του μοναχογιού μου
εγώ σταυρωκοπήθηκα"Χριστέ μου"γιατί αυτά τα πάθη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
