| |
| | Χωρίς μορφή |  | | |
είσαι η πληγή που σχηματίζει
με αίμα τα παράθυρα του νου,
μα μπαίνει απ το δάσος μια αύρα,
κάποιου κόσμου αλλουνού.
στα δάχτυλα μου μια στάλα,
που μόλις μπήκε απ τη βροχή,
πως να δροσίσω τη ζωή μου,
θα εξατμιστώ μαζί της το πρωί.
κι ετσι αφήνω τα όνειρα μου,
περνάω μέσα απ τη σχισμή,
στη λήθη καίω τη καρδιά μου,
και ξεχνώ την πλάνη μου ζωή.
κι αν πέσεις πλέον στο κορμί μου,
σαν μια σταγόνα της βροχής,
ξερε πως δε θα σε γνωρίσω,
αφού έχω ολόκληρος βραχεί
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
monajia
23-05-2011 @ 23:30 | κι ετσι αφήνω τα όνειρα μου,
περνάω μέσα απ τη σχισμή,
στη λήθη καίω τη καρδιά μου,
και ξεχνώ την πλάνη μου ζωή.
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ALIROS
24-05-2011 @ 02:11 | καλημέρα ::angel.:: ::theos.:: | | στίχος
24-05-2011 @ 04:51 |
θα εξατμιστώ μαζί της το πρωί.
δε θα σε γνωρίσω,
αφού έχω ολόκληρος βραχεί
..............!!!!! | | ΛΥΔΙΑ_Θ
24-05-2011 @ 06:11 | κι αν πέσεις πλέον στο κορμί μου,
σαν μια σταγόνα της βροχής,
ξερε πως δε θα σε γνωρίσω,
αφού έχω ολόκληρος βραχεί
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΚΟΡΥΦΑΙΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
