| |
Πόσα σου έταξα ζωή, με αντάλλαγμα να πάρω πίσω την ψυχή…
Για μια στιγμή ένα λεπτό να την κρατήσω
να ξανανιώσω ελεύθερος σαν να ‘μουνα παιδί…
Σαλπάρω πάλι μόνος, κουφάρι άδειο στη βροχή
λευκή μου σκόνη φίλη μου, σ’ έχω ανάγκη την αυγή..
Κουραστικά δεν την μπορώ του κόσμου την ανία
γι’ αυτό για πάρτη μου έφτιαξα μια κοσμοθεωρία…
Να ‘χες βρε χρόνε μια κενή να κάνεις μια υπερβολή
να διαγράψεις κάθε τι που ζει μες το μυαλό μου…
Να μ’ μη αγγίζει η σιωπή να τη γουστάρω τη βροχή
να κάνω υπέρβαση στα όχι στα πρέπει και στα μη, μια κοσμοθεωρία…
Απόψε θα ‘ρθεις πάλι εδώ να μου χαϊδέψεις τον ειρμό
να με κεράσεις με ένα αν μια ιστορία
πως θα έντυνε κάθε στιγμή η άμοιρη μου η ψυχή
με την ελπίδα που η ζωή κερνά απλόχερα με μια φτηνή δικαιολογία…
Θέλω να ζω στον κόσμο αυτό για το δικό μου το εγώ
για τη δική μου την ανάγκη κι απληστία
κι όχι για σένα ή γι’ αυτούς που έχουν χαράξει τους σκοπούς
με ψέμα και περίσσια με ψέμα και περίσσια υποκρισία…
Πόση να κάνω υπομονή, φτύσε μια λέξη μια ευχή
πριν έρθει πάλι η στιγμή, που θα ‘χω ανάγκη τη βελόνα…
Θέλω να πνίξω τον καημό να πω καρδιά μου σ’ αγαπώ
να ζήσω μια στιγμή για εκείνη κι αυτή κι αυτή για μένα…
Να μη δακρύζω το πρωί όταν φοβάται την αυγή
όταν της λείπει η σκόνη η λευκή και τρέμει σαν μικρό παιδί
να κοιμηθούμε αγκαλιά και να ζητάμε απ’ τη στιγμή της νύχτας το σκοτάδι..
Κι αν με ξυπνήσεις με ένα αν με μια ιστορία, άσε μόνο στα βάθη της ψυχής
στείλε ένα όνειρο βαρκάρη να με πάρει…
Να ταξιδέψω στο κενό σου κι ας φοβάμαι και ας φοβάμαι εκείνες τις μορφές
που μ’ αγκαλιάζουν με σιωπή όταν μιλάω…
Με κούρασαν ρε χρόνε οι στιγμές που ζουν στο χθες γι’ αυτό τόσο πονάω…
Κερνά ρε χρόνε μια κενή, βάψε με μαύρο της καρδιάς τη φυλακή
κι όλες τις νύχτες τις λευκές που αγκαλιάζει, καν’τες να γίνουν σύννεφο
να γίνουνε βροχή…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
