| |
Οταν ελειπα φοβοσουν
μηπως με χασεις
ειχες ζησει
την απωλεια
Δεν ηθελα να το πω μη με περασουν για φαντασιοπληκτη
αλλα οταν οι μερες περνουσαν και ανταμωναμε
στον αερα της σιωπης
και σε εβλεπα στα μαυρα
να χεις ριξει το κορμι σου
και τα γενια να καλυπτουν την αξυριστη ψυχη σου
καταλαβα.........
Ηταν που η απωλεια σε γαλουχησε και σε ανδρωσε
αλλα σε στιγματισε
ευαισθητε Ρωμαλαιε Ρωμαιε...
Βουρκος
Αδιεξοδο
μασκα φοραω δε βλεπεις
Βγαλε με απο τη μοναξια
τα πληγωμενα φτερα μου γιατρεψε
με το δυνατο φαρμακο της ασφαλειας
Σε θελω
Σε ποθω
Σε ερωτευομαι
αλλα.......
απομακρυνομαι
ξεφευγω τη στιγμη που μπορεις
να απλωσεις το χερι σου να με αγγιξεις
Σε σπρωχνει η ανασα μου
σε απωθει το παρελθον μου
σε ξεβραζει ο φοβος μου
Αγαπησε με
υπομονετικα
αληθινα
αιωνια
μονο ετσι θα δωσεις
στην αθανατη ψυχη μου ελπιδα.......
το αλλο μισο δεν μπορω να γινω εγω
τον αντρα
το αλλο φυλο
να το κανω δευτερο εγω μου οσα ταλεντα κι αν εχω
οσα διαμαντια λογια κι αν αγγιζουν τα αυτια μου
το κορμι μου μονο εσυ μπορεις να αγγιξεις
με δυο χερια ψημενα απο αγαπη για αγαπης στομα
ετοιμα να συγκολλησουν το στεφανι
στην προθηκη του συλλεκτη θεου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
