| |
σαν βάρκα στο κύμα αφημένη
σε είδα στον ύπνο μια δύση
σαν φύλλο ξερό που ταξίδι ξεκινά
κι όπως σε φυσούσαν οι ανέμοι
σου είπα που μ’ έχεις αφήσει
το σώμα μου δίχως εσένα γερνά
[I]με σένα ως το τέλος του κόσμου
μαζί σου ως του χρόνου την άκρη
του πέλαου δαμάζω τα μάκρη
για σε που δαμάζεις το εντός μου [/I]
σε είδα στον ύπνο μου πάλι
σαν λάβας πελώριο ποτάμι
να καις και να λιώνεις ότι συναντάς
και σου πα έλα κάνε με αιθάλη
που σ’ είδα μονάχα μου φτάνει
μου φτάνει που ξέρω ότι μ’αγαπάς
σε είδα στον ύπνο μου απόψε
σαν μέγα σεισμό που σαρώνει
την έπαρση εκείνων που ζούνε στη γη
και σου πα, το νήμα μου κόψε
αφού στο κορμί που παλιώνει
μιαν άφθαρτη κρύβω ακόμη ψυχή
[I]με σένα ως το τέλος του κόσμου
μαζί σου ως του χρόνου την άκρη
δαμάζω του πέλαου τα μάκρη
για σε που δαμάζεις το εντός μου [/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
