| |
[I]Δεν θέλω να είσαι πια το ναρκωτικό μου.
Μια εξάρτηση που σε καταστρέφει σκληρά, που ζεις σε φαντασία,
που δε θα’ θελες να θυμάσαι και για αυτή να πάψεις να κοιμάσαι.
Μα θα μου πεις φταίω εγώ, περίεργη στον δρόμο σου να μπλέξω,
εγώ που ήθελες χωρίς προθέρμανση τόσο πολύ να τρέξω.
Και έτρεξα στην κορυφή για μία απατηλή ανάγκη
μα τα φτερά σαν μηχανές με πήραν πιο ψηλά.
Παράξενο που νιώθω το κορμί μου να δροσίζεται ακόμη
κι όσο πέφτω απ' τον γκρεμό άλλο τόσο εγώ πετώ.
Αν ήσουν τοξικό, δόλος αδέσμευτος και πονηρός, μέσα στα στήθια θα κτυπούσες,
από υπερβολική δόση στη μελλοθάνατη ευθεία θα με ωθούσες.
Εσύ που τα πάντα για μένα ανυψώνεις, ακόμα αν όλα απογειωθούν
το μυαλό θα βασανίζεται για ένα άδικο, για την παρατεταμένη σου χρήση.
Για μία φρεναπάτη, για την παραλαβή αυθημερόν.
Το ναρκωτικό που εμένα ελπίζω πως ποτέ δε θα προδώσει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
