| |
Καπνός και στάχτες μου δακρύζουν τα μάτια
Είναι οι εικόνες που γυρίζουν απ'το χθες
κι εσύ που έκανες τον έρωτα κομμάτια
τίποτα δεν μου λες και νιώθεις ενοχές.
Χάρτινα όνειρα, καμμένα, μείναν οι στάχτες τους
με κόβουν σαν γυαλί.
Όσα σου έδωσα ειν'όλα περασμένα
κι οι αλήθειες τους, αλάτι στη πληγή.
Πόσο πονώ δεν λέγεται
μα κι αν φωνάξω δεν κλείνει η πληγή.
Για πόσο θα κρατάω οτι με πεθαίνει,
ήρθε η ώρα να φύγω σαν πουλί.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
