Ούριες κατευθύνσεις...
οριζόντιες...
πλαγιάζουν στ' ατσαλάκωτα σεντόνια...
βυθισμένοι απο-λογισμοί στα σφραγισμένα βλέφαρα...
Επαναστατούν οι διαδρομές μου...
ανα-τρέπουν βολεμένους ενταφιασμούς...
περπατούν στις νάρκες του χθες...
γλύφουν λαίμαργα τ' αχνιστό αίμα...
ακροβατούν στον βελούδινο τοίχο της παρ-αίσθησης...
ανακατεύουν συντακτικές μετοχές...
παλεύουν την ζωή με τον θάνατο...
αναρριχώνται...
σε λίγο η ανατολή θα ξαπλώσει...
παρ-ακολουθώ τις νωχελικές της εξάρσεις...
αφυπνίζομαι Ψυχή μου...
κοιμούνται...
κανείς δεν θα ταράξει τις σκέψεις...
μονάχα ένα αδέσποτο σκυλί γαβγίζει...
σταμάτησε...
πάλι στις επάλξεις...
ανασυγκρότηση...
πριν σκοτεινιάσει...
***
Στέλιος Κ.
