| |
| | Λέξεις με καριοφίλια |  | | |
Λέξεις με καρiοφίλια
Μονοπάτια έρημα δίχως εφιάλτες.
Με συνείδηση σπαθί ματώνω τα σκοτάδια.
Διαλέγω λέξεις άπλυτες,τις πλένω μεσ' στη σκάφη,
τις βάζω και χορεύουνε μπρος στον γκρεμό της Γλώσσας.
Άπλυτες και ξυπόλητες λέξεις με καριοφίλια
ανηφορίζουν στα βουνά, στα ένδοξα λημέρια.
Λέξεις που μας δωρίζουνε το σπάνιο άρωμά τους.
Λέξεις που λιματίστηκαν κι επαναφέρουν έννοιες.
Λησμονημένα Λεξικά κι από λεξικογράφους.
Και βρίσκω λέξεις- λάφυρα
και πάνοπλος περιφρουρώ το κείμενο.
Λέξεις βουβές λόγω τής μακροχρόνιας αχρησίας,
τώρα σε κάθε χρήση γίνονται πιο δυνατές.
Το ποίημα-δέντρο , κάθομαι στον ίσκιο του και ξεκουράζομαι.
Θερίζω με δρεπάνι τα στάχυα στη λοφοπλαγιά, μέσ' στο λιοπύρι
κι' ύστερα πάω στο δέντρο μου να πάρω δροσερές ανάσες.
Βγάζω το κουκουνάρι απ' το στόμιο,
και πίνω απ' τη μεγάλη καφετιά στάμνα.
Αυτός ο μόχθος και η ερημιά τού χωραφιού,
είναι πανάκριβη μια τύχη.
Όσοι δεν έζησαν στη φύση με ιδρώτα,
δεν ξέρουν απ' αυτά , και δε μπορούν να νιώσουν.
Βουνά, ποτάμι και χωράφια
είν' ο παράδεισος της παιδικής κι εφηβικής μου ηλικία.
25-26 / 6/2010
(μόνο ο τελ. στ. ειναι της 8/12/2010
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Κυριακάτικη πρωταπριλιά της Σταυροπροσκυνήσεως | | | |
|
καζανάκι
30-05-2011 @ 10:34 | Βουνά, ποτάμι και χωράφια
είν' ο παράδεισος της παιδικής κι εφηβικής μου ηλικία.
::theos.:: ::theos.:: | | αντικλείδι
30-05-2011 @ 10:51 | Εύγε σου !!! και διπλό, για τις δυνατές παρομοιώσεις !!! | | monajia
30-05-2011 @ 10:52 | Μονοπάτια έρημα δίχως εφιάλτες.
Με συνείδηση σπαθί ματώνω τα σκοτάδια.
Διαλέγω λέξεις άπλυτες,τις πλένω μεσ' στη σκάφη,
τις βάζω και χορεύουνε μπρος στον γκρεμό της Γλώσσας.
ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ.....................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ΛΥΔΙΑ_Θ
30-05-2011 @ 11:19 | !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΔΥΝΑΤΟ ::theos.:: ::theos.:: ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ | | montekristo
30-05-2011 @ 14:30 | φαινεται η διαφορά των στίχων και προβληματίζομαι ...γιατί μου συμβαίνει και μένα, πως γίνεται? ενώ το γράφει ο ίδιος άνθρωπος να υπάρχει πάντα ένα χάσμα -μικρό ή μεγάλο- ανάμεσα σε γραπτά που έχουν μια χρονική διαφορά μεταξύ τους
σαν να έχει κάθε ποίημα την δική του ψυχή που αναφέρεται αποκλειστικά στην χρονική στιγμή που γράφεται, δεν γίνεται να διασπαστεί ή να συμπληρωθεί χωρίς να υπάρχει αλλοίωση...
το πρώτο κομμάτι πάντως μου αρέσει πάρα πολύ και είναι σαν έχεις τον Μακρυγιάννη ποιητή απέναντί σου και να σου εξηγεί πως πρέπει να γράφεις
καλό βράδυ | | ALIROS
02-06-2011 @ 01:21 | ΑΣΠΡΟ ΧΑΡΤΙ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ /ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ Ο ΤΑΦΟΣ
ΝΑ ΤΟ ΓΕΜΙΖΕΙ ΝΟΗΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΒΡΙΣΚΕΙ ΑΔΕΙΟ
ΟΙ ΣΚΥΛΟΙ ΠΟΥ ΤΟ ΣΚΙΖΟΥΝΕ ΔΕΝ ΝΟΙΩΘΟΥΝ ΤΗΝ ΑΦΗ ΤΟΥ
ΜΑ ΤΑ ΑΣΤΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΡΩΤΕΣ ΤΡΕΛΑΙΝΟΝΤΑΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ
ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΘΕΝΟ ΠΕΛΑΓΟΣ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΠΑΓΟΣ
ΜΙΑ ΠΑΝΑΓΙΑ ΑΜΟΛΥΝΤΗ ΠΟΥ ΘΕ ΝΑ ΓΚΑΣΤΡΩΘΕΙ
ΣΤΕΚΕΙΣ ΘΕΟΣ ΚΙ Ο ΚΡΙΝΟΣ ΣΟΥ ΜΙΑ ΠΕΝΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
ΤΟΙΜΑΖΕΙ ΜΕΛΛΟΝΤΑ ΧΡΙΣΤΟ ΝΑ ΠΑΕΙ ΝΑ ΣΤΑΥΡΩΘΕΙ
| | ALIROS
02-06-2011 @ 01:23 | Β (Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ)
Βουβός ανίδεος μη ειδικός είχα για ποίηση τα άστρα /
το πρώτο κλάμα του μωρού /κραυγή χαροκαμένης μάνας
/τ’ ανέμου το τρελό σκοπό /τη προσευχή του καμηλιέρη μες στης ερήμου το συνωστισμό /τη μοναξιά μες στο σκοπό………………….
κ ότι μπορεί να δώσει φως μες στη τυφλότητα των ανοιχτών μου των ματιών
Κι όμως τα πιο σπουδαία δίχως λέξη τα χεις νιώσει
δίχως μια λέξη τα χεις πει/ όταν σου χάραζε τα αλέτρι
το χωραφάκι της ψυχής/ και η βροχή ήταν εκεί | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
