| |
Σαλπάραμε μια νύχτα όλο τρόμο,
μια νύχτα μουσκεμένη,
σαν ζώα στοιβαγμένοι
μέσα στ' αμπάρια του ''L' UOMO''.
Αφήσαμε ξοπίσω καταιγίδες,
παιδιά κατώτερου θεού,
παιδιά πολέμου φοβερού,
ελπίζαμε σε δεύτερες πατρίδες.
Μέσα στα σπλάχνα του σάπιου του θηρίου
δεκάδες αρρωστήσαν
και κάποιοι μας ''αφήσαν'',
μουγκρίζανε οι μηχανές του πλοίου.
Σαν βγήκαμε από τα σωθικά του
με τη ματιά κλαμένη
και όλοι τρομαγμένοι
στη σκέψη, στην ιδέα του θανάτου,
μας μάντρωσαν αμέσως σ' ένα γκέτο,
αρρώστιες να νικήσουν,
οι ψείρες να ψοφίσουν,
που βγήκανε και κάθησαν στο πέτο.
Κι έτσι εδώ απ' το μηδέν και πάλι
στη νέα μας πατρίδα,
μία από τα ίδια,
απ' το πρωί αρχίζει η βιοπάλη.
Μα η σκέψη μας κι η στενοχώρια μία,
όλους εσάς σας αφορά,
από τα ζώα η διαφορά
στα ''έγχρωμα'' τα μάτια σας καμμία.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
