Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Η υποταγή των ξένων προσταγμάτων
 
Αργά, αργά ξεκίνησαν τα βήματα
της ψυχής μας, μέσα από κάμπους
γνώριμους στου φεγγαριού το χάδι.

Μαζί τους το καλύτερο κορμί
της θάλασσας, μ'έναν ήλιο φοβερό
και σύννεφα μεταξένια και σπαρτά
στης νύχτας το ξημέρωμα.

Γύρισαν το κλειδί στο μπράτσο
του παραθυριού,και βγήκανε
απ'το δωμάτιο παλιές και αλλες
αναμνήσεις.

Μην ήταν τα χαμόσπιτα, οι πέτρες
οι πολλές;

Δεν ξέρουμε ακόμα, ποιό είναι το
θαύμα αυτό, που μας φυτρώνει
και μας πέρνει τη ζωή...

Τι κάνω εγώ εδώ μ'αυτούς;
Δεν μου 'πανε ακόμα
το πιο βαθύ τους μυστικό.

Κι εγώ γυρεύω να τους δω,
μα τους χάνω.

Ποιός είναι εκεί;
Μια σκιά στο σκοτάδι.
Σβήνει η λάμπα κι όλα χάνονται...

Δεν έμαθα τίποτα ακόμα...


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Φαντασίας
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
 
monajia
02-06-2011 @ 12:29
ΕΞΟΧΟ ΓΙΑΝΝΗ................

ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ.......................

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ALIROS
02-06-2011 @ 12:38
Αργά, αργά ξεκίνησαν τα βήματα
της ψυχής μας, μέσα από κάμπους
γνώριμους στου φεγγαριού το χάδι.

Μαζί τους το καλύτερο κορμί
της θάλασσας, μ'έναν ήλιο φοβερό
και σύννεφα μεταξένια και σπαρτά
στης νύχτας το ξημέρωμα. ::angel.:: ::angel.:: ::angel.:: POIHSH
AETΟΣ
02-06-2011 @ 14:40
::yes.:: ::up.:: ::up.::
Καλησπέρα!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο