| |
| | Γραμμα στην Εσυ |  | | |
Δεν ξερω αν αρχισες να σβηνεις... για να το παιξεις Αθωα...
Μακαρι
κι ας το παιξεις , μια και για μενα δεν εισαι και το ξερεις
Δεν με νοιαζουν τα ψευδονημα σου
κι αν αναστατωθηκες ... δεν φταιω
αυτο ομως που δεν προσπερασα , ηταν το σχολιο μου
αυτο που εσβησες...
Οχι , διαβασα παλι για την μανα με τα τρια παιδια
για τριτη φορα; τεταρτη; εχω χασει τον λογαριασμο...
το οτι εισαι μανα με αυτην την συμπεριφορα δεν ειναι υπερ σου
αντιθετα , αλλα και η ταμπελα που σου κρεμασα
εχει το αντιτιμο της , το ξερω...
Δεν μπορω ομως να μην απαντω σε σχολια που βλεπω
αγενη , ασχετα αν προερχονται απο εσενα
Ισως και να ' μαι κι εγω , δεν το αρνουμαι
αλλα γιατι μοναχα με σενα;
Με το Αγγελο απηχα απο τους στιχους
το ιδιο και με σενα αφου δεθηκα μεσα σου...
Μονο που αυτην την φορα εχω την ελπιδα οτι θα επιστρεψεις
οχι Αγνη , αλλα εσυ...
Δεν ειμαι απο τα παιδια υπερ των αποκλεισμων
το ξερεις τοσα χρονια....
της αυτοεξοριας ομως ειμαι...
και να σου πω και κατι
περισσοτερα μπινελικια αξιζει ο Τας απο εσενα...
λυπαμαι που ποτε σου δεν καταλαβες οτι σε σχολιαζα αληθινα
οπως κι ολα τα παιδια εδω μεσα
Ξεκαθαρα λοιπον σου λεω ακομα μια φορα....ενα παραμυθι...
[I]Ηταν ενας που ηθελε να φτιαξει παστιτσιο
και μια αερινη υπαρξη , ποιητρια το επαγγελμα
που τριγυριζε στα δαση , στα λαγκαδια , μα ποτε κοντα σε βουρκους
- φοβοταν την γλωσσα των βατραχων -
υπευθυνη των τοννων η των τονων δεν θυμαμαι...
απαιτουσε απ' ολους μπαινοντας στο αυτι τους
να γινεται το φαγητο
με λαζανακια νο 10 κι οχι με μακαρονι νο2 ...
γι αυτο και ολοι στο χωριο της αλλαξαν το ονομα...
Μια ροη που αλλαξε κατευθυνση , τη βρηκε
ενα σταυροδρομι
μα ουτε ενα βημα παραπανω
ουτε ενα πεταγμα , μην και πατησει σε μερος ιερο
μακρια απ τον αφεντη της
μακρια απ' τον εαυτο της ,μα τολμησε
και στο αυτι εκεινου που θα εκανε παστιτσιο
δεν κρατηθηκε
βουτηξε , μα η τρυπα του μακαρονιου
την τρυπα που παντα φοβοταν
να συναντησει τον νανο , εμφανιστηκε
εκεινον που την προσεχε τα βραδια...
απλωνοντας της βουρκο στο σωμα μα οχι και στην νυχτικια
βρωμερη , πρασινη
σαν τα ματια της οταν το φανταζοταν
ικετευοντας τον γερο κι ανημπορο , να την κανει πιο ομορφη
ακομα μια φορα και να της πει το μυστικο του...
- Θλιμμενο το γαυγισμα
κι μυρωδια γεννητικων οργανων στα ρουθουνια
κοβει το γραπωμα
σαν την ουρα που κοντηνε , τα ονειρατα λαγων...
αερινη να τριγυρνας
- Ποτε σου δεν εμαθες ενα σωστο φαι! της φωναξε , καθως επεφτε
Σκροφα! ...να πας να γαμηθεις εσυ με τα λαζανακια σου
... και πηδηξε.... στην μαυρη τρυπα.... μεσα της. [/I]
ξερω , ημουν αρκετα τρελλος για να το κανω... το εκανα ηδη!
(το ανωθι ειναι κουβεντες χρονων , καποιων , που απευθυνονταν σε σενα)
ασχετα απο το τι γραφω το ξερεις οτι σε αγαπαω...ισως γι αυτο...
* Τα λεμε αργοτερα παιδια
να μαστε καλα μονο...να ξαναβρεθουμε...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Κανεις δεν ξερει εντελως,τι ειναι εκεινο που του δοθηκε να γραψει ( Μπορχες) | | | |
|
Αστρογιογγι
05-06-2011 @ 06:50 | ...και για να μην ξεχασω τους αυλικους σου
http://www.youtube.com/watch?v=lqUyju09Xok | | Ηypocrisy
05-06-2011 @ 09:53 | ο καθενας ειναι, ο αλλος, μπορει εν αγνοια του να ειναι
ο καθενας εχει να αντιμετωπισει μεσα του, οτι στον αλλον δεν ανεχεται.
::hug.:: | | Αλντεμπαράν
05-06-2011 @ 13:01 | OXI δεν μπορώ να δεχτώ την αποχώρηση σου για μερικά καλλικαντζαράκια
κάτι σαν και σένα κρατάνε την σελίδα σε κάποιο επίπεδο
| | Ηypocrisy
05-06-2011 @ 13:13 | και τα καλικαντζαρακια ειναι αλλωστε παντου μας περιμενουν. για να μπαινουμε μεσα τους να τα σκαμε και να περναμε. ::yes.:: | | Αλντεμπαράν
05-06-2011 @ 13:15 | Ε λοιπόν σκέψου αν είναι αναγκαία ακομα κι αυτά, ο Γιόγγι περισσέυει; | | Ηypocrisy
05-06-2011 @ 13:33 | αδυνατον. αν μπορει κατι να σταθει ειναι το τωρα. ακριβως οπως "τα λεμε τωρα παιδια" | | Αγνή
06-06-2011 @ 13:10 | δυό καραγκιόζηδες
και μιά καραγκιόζω | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
