|
| Σαν ήταν κλινικά νεκρός | | |
Σαν ήταν κλινικά νεκρός έμεινα εγώ κοντά του,
Κι έδωσα μάχη μην χαθεί , στο σκότος η αναπνιά του,
Τα χέρια μου τον κράτησαν , την τελευταία ώρα,
Και έκανα τα αδύνατα , να μη με πάρει η μπόρα,
Και νίνησα σαν ήμουνα , ανάμεσα σε κείνο,
Στη μοίρα μου και στο Θεό , τάμα μεγάλο δίνω ,
Επέστρεψε είς τη ζωή είχε άγιο που λένε,
Γι’ αυτό χαρές δεν έκαμα , γι αυτό τα μάθια κλαίνε….
Και τώρα που κατάντησα , αιχμάλωτη κοντά του,
Γύρισε μου’ πε ειρωνικά , να φύγω μακριά του ….
Θέε μου γιατί με δίκασες , σε τόσο πόνο να’ μαι
Και την ζωή μου θα’ δινα , ευτυχισμένος να’ ναι !
Θέε μου και κάμε να γενεί, να καταλάβει κάμε
Ότι θυσίες έκαμα μη τση πετάξει χάμε….
Με πλήγωσε κι όμως μπορεί, μια μέρα να γυρίσει ,
Δεν θέλω γώ αντίτιμα μόνο να μ’ αγαπήσει….
Αγάπη δίνω μα μπορεί , να μην τ’ αναγνωρίσει ,
Μα δεν πειράζει φτάνει μου , που ζεί σ’ αυτή τη ζήση .
Στο χειρουργείο ήτανε , θα πέθαινε μου λέγαν ,
Τάμα έκαμα στη Παναγιά , τα μάθια μου εκλαίγαν .
Και να που ήρθε η στιγμή που επανήλθε τόσο ,
Όταν ζητήσαν οι γιατροί το αίμα μου να δώσω
Και τη στιγμή που έπερναν το αίμα απ’ το κορμί μου ,
Ένιωσα πως στις φλέβες του κυλούσε η ζωή μου.
Όλοι οι δικοί του ήταν εκεί, έξω απ’ το χειρουργείο
Και έδωσα απ’ το αίμα μου απάνω απ’ το φορείο.
Και όταν τα μάτια του άνοιξαν εγώ έπεσα σε κώμα,
Ήμουν πολύ αδύναμη και είχα γίνει λιώμα .
Και μόλις με αντίκρισε , δεν ήθελα πιστέψει ,
Ότι από το αίμα μου τον είχα εγώ γιατρέψει….
Κι η ειρωνία ήτανε πως ήμουνα σε κώμα
Μα…. Κύλανε το αίμα μου μές το δικό του σώμα!!!!
Δεν με πειράζει πως για με , δείχνει αδιαφορία ,
Τον έσωσα απ’ το θάνατο κι αυτό έχει αξία,
Και του συμπαραστάθηκα όσο μπορούσα τόσο,
Και την καρδιά μου αν ήθελε , θα βγαζα να τη δώσω …
Έφυγα μα ένα μήνημα του ‘πεψα για να ξέρει ,
Να το διαβάζει να θωρρώ , με πόνο να υποφέρει :
«Ότι για σένα έκανα , ήτανε από ήθος ……»
«Θα παραμείνω όμως κι εγώ, μια άγνωστη στο πλήθος»…..
Εύχομαι άνθρωπος ποτέ , το πόνο μου μη νιώσει,
Θα είναι φύση αδύνατο για να επιβιώσει!
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Σχόλια: 8 Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | |
| ΝΕΦΕΛΗ | | |
|
monajia 05-06-2011 @ 12:16 | Ότι για σένα έκανα , ήτανε από ήθος ……»
«Θα παραμείνω όμως κι εγώ, μια άγνωστη στο πλήθος»…..
Εύχομαι άνθρωπος ποτέ , το πόνο μου μη νιώσει,
Θα είναι φύση αδύνατο για να επιβιώσει!
ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ.......................
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ..............................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | AETΟΣ 05-06-2011 @ 12:26 | Υπέροχο!!!!!!!!!
Καλησπέρα! | | κυριακάκης 05-06-2011 @ 13:28 | Καλησπέρα Νρφέλη . . .αληθινή Αγάπη. . όταν για τον άλλο δίνουμε και την ζωή μας , το αίμα μας . . .συνέχισε έτσι!!! ::love.:: ::hug.:: ::love.:: | | Helene52 05-06-2011 @ 15:10 | «Ότι για σένα έκανα , ήτανε από ήθος ……»
«Θα παραμείνω όμως κι εγώ, μια άγνωστη στο πλήθος»…..
Εύχομαι άνθρωπος ποτέ , το πόνο μου μη νιώσει,
Θα είναι φύση αδύνατο για να επιβιώσει!
Συγκλονιστικό !!!!!!!!!
Μπράβο σου !!!!!!!!!!!
::theos.:: ::yes.:: ::theos.:: | | ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ 05-06-2011 @ 15:17 | Ωραίο!
::up.:: ::hug.:: ::up.:: | | aspigon 05-06-2011 @ 15:44 |
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
kalo vradi | | elena351 05-06-2011 @ 16:35 | Καλό ξημέρωμα Νεφέλη !!! Καμμιά φορά η ευαισθησία της ψυχής μας γίνεται απληστία και εγωκεντρισμός σε κάποια αγαπημένα μας πρόσωπα !!! Η πράξη σου ήταν δώρο Θεού και όλα αυτά τα δώρα ανταμοίβωντε αργά η γρήγορα !! Να είσαι πάντα καλά ! ::love.:: ::hug.:: ::kiss.:: | | oneiropola 06-06-2011 @ 03:36 | «Ότι για σένα έκανα , ήτανε από ήθος ……»
«Θα παραμείνω όμως κι εγώ, μια άγνωστη στο πλήθος»…..
Εύχομαι άνθρωπος ποτέ , το πόνο μου μη νιώσει,
Θα είναι φύση αδύνατο για να επιβιώσει!
::theos.:: ::yes.:: ::theos.:: | | |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|