| |
ΣΥΜΒΑΣΙΣ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥ ΧΡΟΝΟΥ 13
(Συνέχεια από το προηγούμενο...)
...Ένα πρωί με το που έστριψα στη μικρή πλατεία βρέθηκα αντιμέτωπη μόνη μου με το συγκεκριμένο σκυλί! Προσπάθησα να προχωρήσω προς το κτήριο, αλλά το σκυλί στάθηκε ανάμεσα σ' εμένα και την είσοδο και άρχισε να γρυλίζει.. πήγαινα να περάσω απ' τα δεξιά του πήγαινε κι αυτό προς τα δεξιά. Πήγαινα αριστερά το ίδιο! Τέτοια εχθρότητα ποτέ δεν κατάλαβα γιατί επιδύκνειε προς το άτομό μου.. τελικά ούτε που θυμάμαι πως πέρασα μέσα στα γραφεία εκείνο το πρωί... μάλλον βγήκε πάλι και το κράτησε από το λουρί του ο Ορέστης ο φούρναρης...
Έλα που ένα πρωί δε βρέθηκε κανένας να το μαζέψει.... και μόλις έστριψα τη γωνία το σκυλί σηκώθηκε από την είσοδο του κτηρίου που καθόταν και πριν προλάβει κανείς μέσα από το φούρνο να κινηθεί όρμησε κατά πάνω μου τρέχοντας... εγώ είχα παραλύσει από το φόβο μου και δεν έκανα βήμα παρά μόνο φώναξα.... το σκυλί ήρθε ακριβώς μπροστά μου με άγγιξε στα πόδια μου.... κι ευτυχώς μόνο με μύρισε...
Κι έτσι αυτές οι σκηνές ήταν καθημερινές, σχεδόν μέχρι τους τελευταίους μήνες που έμεινα εκεί... δημιουργώντας μια τραγελαφική κατάσταση!!! Το χειρότερο ωστόσο ήταν ότι δεν βρήκα ούτε για μια στιγμή το δίκιο μου με τους υπεύθυνους για όλη αυτή την ιστορία, κυρίως με το "12", που προσπάθησε να ρίξει στην υποτιθέμενη "φοβία" μου την ευθύνη για το όλο θέμα. Ταυτόχρονα εκείνη την περίοδο (και γενικότερα), συναντούσα ένα σωρό αδέσποτα στους δρόμους γύρω από το σπίτι μου και με κανένα δεν αντιμετώπισα ποτέ πρόβλημα! Πως προέκυψε ότι εγώ φοβάμαι το σκυλί και όχι ότι το σκυλί ήταν επιθετικό ακόμα το ψάχνουμε! Μάλιστα έμαθα ότι κάποια στιγμή είχε δαγκώσει κι ένα μικρό παιδάκι! Αλλά της εξουσίας το αυτί δεν ίδρωσε από τέτοιες λεπτομέρειες.... το σκυλί παρέμεινε ν' αλωνίζει σε όλο τον προαύλιο χώρο του δημαρχείου για όσο διάστημα παρέμεινα εκεί (τουλάχιστον...)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
