| |
αντικλείδι
08-06-2011 @ 01:58 | Σωστός !!! ::wink.:: ::rock.:: ::yes.:: | | ΣΤΙΧΟΠΟΙΟΣ
08-06-2011 @ 02:02 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | ALIROS
08-06-2011 @ 02:25 | ::rock.:: ::up.:: ::theos.:: καλημέρα | | gk_giotaki
08-06-2011 @ 02:34 | ΣΩΣΤΟΣ ΚΑΙ ΜΕ ΧΙΟΥΜΟΡ!!!!!!!!!!!!
Την καλημέρα μου.. ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | monajia
08-06-2011 @ 03:34 | ΣΩΣΤΟΤΑΤΟΣ..................
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | ouzounis
08-06-2011 @ 05:50 | Την καλημέρα μου, επίσης, υπερχρεωμένοι και αγανακτισμένοι Έλληνες.
Πέρα από την πλάκα, το ελληνικό πρόβλημα είναι πρωτοφανές και άνευ ιστορικού προηγουμένου, ώστε να μπορεί κάποιος να προβεί σε συγκρίσεις.
Όλα ξεκίνησαν σα μια δημοσιονομική κρίση, δηλαδή ένα σημαντικό έλλειμμα στον προϋπολογισμό του κράτους. Αυτό οφειλόταν, όπως όλοι γνωρίζουμε, στην ανεξέλεγκτη πολιτική μαφία (κυρίως εξ ευωνύμων ορμώμενη), το συνδικαλιστικό παρακράτος αλλά και τη βοήθεια στις τράπεζες που προσέφερε απλόχερα ο Κωστάκης (κλασικό παράδειγμα κοινωνικοποίησης ιδιωτικών ζημιών). Η δημοσιονομική κρίση εξελίχτηκε σε κρίση χρέους, δηλαδή τον κίνδυνο στάσης πληρωμών, εξαιτίας των αριστοτεχνικών χειρισμών των δύο πιο προσφάτων κυβερνήσεών μας. Και τελικά, με την αρωγή αυτής της κατάρας του ανθρωπίνου είδους, των Γερμανών, η ελληνική κρίση χρέους εξελίχθηκε σε νομισματική κρίση, στην περιβόητη κρίση του Ευρώ.
Μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο είδαμε πράγματα που δεν τα φαντάστηκε ούτε ο πιο ορκισμένος ανθέλληνας. Η σοσιαλιστική κυβέρνηση του ΓΑΠ παρέδωσε τη χώρα, ουσιαστικά άνευ όρων, με την υπογραφή μιας ληστρικής δανειακής σύμβασης που έλαβε τη μορφή πακέτου διάσωσης από τους εταίρους. Με κείνη την αλήστου μνήμης εμφάνισή του στο Καστελλόριζο, εκχώρησε ολόκληρη την εθνική μας κυριαρχία και όχι ένα κομμάτι της, όπως μας έλεγε παλιότερα.
Είδαμε επίσης την κατάλυση κάθε δημοκρατικής διαδικασίας δίνοντας το δικαίωμα σε έναν υπουργό οικονομικών - και τι υπουργό ε; - να αποφασίζει και να υπογράφει κατά το δοκούν. Ο εν λόγω κύριος δε, μας είπε ότι αν χρειαστεί να πάρει νέα μέτρα θα είχε αποτύχει. Τελικά, όπως αποκάλυψε σε πρόσφατη συνέντευξη του, δεν απέτυχε. Αντίθετα, πέτυχε τον άθλο της μείωσης του ελλείμματος κατά 5% πετσοκόβοντας τις συντάξεις των παππούδων και αυξάνοντας το ΦΠΑ 4 μονάδες. Παραπέμπω στο σχετικό σποτάκι της κυβέρνησής μας (δεν έχουν το Θεό τους οι τύποι, πραγματικά!)
http://www.primeminister.gov.gr/2011/06/04/5763
Θα μπορούσαμε να γράψουμε σελίδες επί σελίδων για τους δοσίλογους γερμανοτσολιάδες που μας κυβερνούν, αλλά αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά. Το ζητούμενο είναι τι μπορεί και αν μπορεί να γίνει κάτι τώρα πια. Ο κοινωνικός αυτοματισμός που έχει δημιουργηθεί, καθώς και το αίσθημα ενοχής που αναίσχυντα μεταβιβάστηκε στον ελληνικό λαό συνιστούν πρότυπο εφαρμογής γκαιμπελισμού. Οπωσδήποτε, μεμονωμένες εστίες αντίστασης όπως τα κινήματα τύπου ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ και τα επεισόδια στην Κερατέα, αλλά και περισσότερο μαζικές κινητοποιήσεις, όπως αυτή των Αγανακτισμένων στο Σύνταγμα την Κυριακή, δείχνουν ότι τουλάχιστον ο κόσμος αρχίζει και νιώθει στο πετσί του ότι κάτι δεν πάει καλά.
Η γνώμη μου είναι ότι το πρόβλημα μας ξεπερνάει. Αν θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα λαϊκό κίνημα που θα ήταν ικανό να δρομολογήσει πολιτικές εξελίξεις, αυτό θα έπρεπε να γίνει σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Όσον αφορά στην Ψωροκώσταινα, ήρθε ίσως η ώρα να διεκδικήσουμε δυναμικά την περιβόητη κυβέρνηση προσωπικοτήτων. Όσο σκατά λαός κι αν είμαστε (άποψη την οποία δεν ενστερνίζομαι καθόλου) μας αξίζουν κυβερνήτες καλύτεροι από τον Παύλο Γερουλάνο, την Άννα Νταλάρα και την Τίνα Μπιρμπίλη, όπως και αντιπολίτευση καλύτερη από αυτή του Αλέξη Τσίπρα και της Ντόρας Μπακογιάννη. Το διά ταύτα είναι ότι είχαμε μία περαιτέρω εξέλιξη στην κρίση χρέους: διαφάνηκε πεντακάθαρα η κοινωνικοπολιτική κρίση που ελλόχευε για χρόνια και που είναι η πιο σοβαρή απ' όλες.
Αυτό που θέλω να πω στο χαριτωμένο ποιηματάκι μου είναι το εξής: με τα λίγα οικονομικά που μπορώ να καταλάβω και μετά από αρκετή ενασχόληση με το ζήτημα, βλέπω ότι έχουμε μπει σε έναν φαύλο κύκλο δανεισμού που δεν οδηγεί πουθενά. Είναι σα να δανείζεις σε έναν άστεγο λεφτά για να βάζει βενζίνη στην Cayenne που του πούλησες ο ίδιος. Συνεπώς η μόνη λύση που μπορώ να διακρίνω είναι η ακόλουθη και που συνίσταται σε δύο στρατηγικές:
1) Γενναίο "κούρεμα" του χρέους (της τάξης του 50%) αλλά όχι με οποιασδήποτε μορφής ήπιας αναδιάρθρωσης. Αυτό που χρειάζεται είναι ολική διαγραφή και ίσως εδώ θα μπορούσε να διεκδικηθεί νομικά ο χαρακτηρισμός του χρέους ως επαχθές. Είναι λοιπόν απαραίτητη και επιτακτική η δημιουργία της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου.
2) Διάλυση της Ευρωζώνης, αλλά με εθελούσια έξοδο των μεγάλων (Γαλλία, Γερμανία) και όχι με αποβολή των υπερχρεωμένων χωρών της περιφέρειας. Μια έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη με τις παρούσες συνθήκες ισοδυναμεί με καταστροφή και αυτό το παραδέχτηκε ακόμα και η Αλεκάρα.
Όπως και να 'χει, πάντως, η απειλή της εξόδου της Ελλάδας είναι ο μόνος μοχλός πίεσης που μπορεί να χρησιμοποιήσει το εξαιρετικό πολιτικό προσωπικό μας. Είναι σαφές ότι οι Ευρωπαίοι δε μας αφήνουν να φύγουμε και εκεί είναι η μεγαλύτερη πλάκα. Τους έχουμε μπερδέψει όλους...
| | balistreri
09-06-2011 @ 04:52 | ρε ούλελε οι φλούφληδες, οι αμόρφωτοι τα γίδια
οι ευρωπαίοι όλοι αυτοί Γάλλοι και Γερμανοί
χοληστερίνη είχαμε σαν τρώγαν βελανίδια
κι ούτε που ξέρουν τι θα πει μπουγάτσα με τυρί!
| | ouzounis
10-06-2011 @ 01:04 | Τα έχουμε πει κι αυτά.
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=73134 | | eteromilisios
22-07-2011 @ 15:46 | "Και στο φινάλε ρε ψηλέ" ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
