| |
| | Η κατάρα κι η ευχή |  | | | Ποίημα που περιμένει τον τραγουδοποιό του | | |
Όλους τους κλαις, μανούλα μου, κι εμένα καμαρώνεις,
για τον καθένα γύρω μας κι έναν πικρό έχεις λόγο,
μα σού εύχομαι, μανούλα μου, τα μάτια σου πριν κλείσεις,
να κλάψεις και για μένανε, πικρότερα απ’ τους άλλους,
τι μαύρη μοίρα μ’ έφταξε, μαύρο κακό με πνίγει,
μαύρη πληγή που αιμορραγεί, στη μαύρη γη με παίρνει.
Γιε μου, τον λόγο σου άλλαξε, κι άλλη κατάρα βάλε,
μην και θυμώσει ο χάροντας και με παραπετάξει,
λαμπάδα μου να σε θωρώ, πως λιώνεις να μην ξέρω,
πλατάνι μου πλατύφυλλο, στον ίσκιο σου να γέρνω…
Όλους τους βλέπεις, μάνα μου, τους διπλοκαμαρώνεις,
για τον καθένα γύρω μας κι έναν καλό έχεις λόγο,
μα σού εύχομαι, μανούλα μου, τα μάτια σου πριν κλείσεις,
για μένανε περσότερο να χαίρεσαι απ’ τους άλλους,
τι εγώ γαμπρός εντύθηκα, χτένισα τα μαλλιά μου
και για την εκκλησιά τραβώ, με το σπαθί ζωσμένος.
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Κάθε βράδυ σ' ονειρεύομαι, μέσα στο σκοτάδι σε παντρεύομαι. | | | |
|
monajia
08-06-2011 @ 12:26 | ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ...................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ALIROS
08-06-2011 @ 14:08 | ::angel.:: ::angel.:: ::angel.:: | | kantadoros
08-06-2011 @ 14:49 | Γειά σου Παναγιώτη
πάρε κι ένα δημώδες
Λάμπει ο ήλιος στα βουνά λάμπει και στα λαγκάδια
έτσι λάμπει κι η κλεφτουριά οι Κολοκοτρωναίοι
πόχουν τ' ασήμια τα πολλά τις ασημένιες πάλες
όπου δεν καταδέχονται τη γης να την πατήσουν
καβάλα παν στην εκκλησιά καβάλα προσκυνάνε
καβάλα παίρν' αντίδωρο απ' του παπά το χέρι
ρίχνουν φλωριά στην Παναγιά φλωριά και στους Αγίους
και στον αφέντη το Χριστό τις ασημένιες πάλες
Χριστέ βλόγα τις πάλες μας βλόγα μας και τα χέρια | | anuya
09-06-2011 @ 03:50 | Βρές κ άκου τα "παιδιά της Σαμαρίνας". Αυτό άκουγα όταν αισθανόμουν αγιάτρευτα λαβωμένος. Κ ελπίζω να δακρύσεις για να ξαλαφρώσεις. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
