| |
[align=center]Ψυχρή μοναξιά σαν κόμπος σε πνίγει,
σκοτάδι και φως μοιάζουν το ίδιο όταν πονάς.
Τριγύρω κενό και κάπου στη μέση,
σε γυάλινες σκέψεις, πατάς...
Μα δεν κουράζεσαι, να θυσιάζεσαι,
τον εαυτό σου να σπορπάς και να μοιράζεσαι.
Μα δεν κουράζεσαι, πες μου πως νοιάζεσαι,
για κάποιον άλλο που ποτέ σου δεν χρειάζεσαι.
Να αφήνεις την καρδιά σου ν' αγαπά,
ποτέ μη βιάζεσαι...
Άδειο κορμί, ψυχή παγωμένη,
κρατάς αγκαλιά, το όνειρο που σβήνει ξαφνικά.
Άστρα νεκρά και γκρίζο φεγγάρι,
που χρώμα δεν έχουν, ξανά...[/align]
Χρήστος Μπαλτατζίδης 08/06/2011
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
