Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271235 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 εν μέσω
 
είπα πως θέλω πια από εδώ να αποδημήσω
και βλέπω στ’ όνειρο ταξίδια ελπιδοφόρα
μα πάνω που πάω τα φτερά του να κινήσω
πιάνομαι μέσα σε καλώδια ηλεκτροφόρα

σαν άγαλμα μέσ’ στου μουσείου το ημίφως
σαν παγωμένος στο ολόπρωτο μου βήμα
σκέφτομαι θα ρθει κάποτε η μέρα μήπως
που το ορειχάλκινο, σκληρό θα σπάσω ντύμα;

ξέρω ολάκερη πως φέρω την ευθύνη
που η μοναξιά καινούρια ρούχα όλο μου ράβει
που αλλάζει ο κόσμος κι εγώ εδώ, στεριά που φθίνει
κι εξαφανίζεται όπως φεύγει το καράβι

ξέρω, θα ζω μόνο όσο ζει μέσα μου ο πόθος
πως η ροή θ’ αλλάξει τάχα των πραγμάτων
μα όσο αργεί , εν μέσω αναζητώ τη λύση
θνησιγενών ονείρων, κούφιων οραμάτων …



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 2
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

http://luogointerno.blogspot.com/
 
monajia
09-06-2011 @ 07:08
ξέρω ολάκερη πως φέρω την ευθύνη
που η μοναξιά καινούρια ρούχα όλο μου ράβει
που αλλάζει ο κόσμος κι εγώ εδώ, στεριά που φθίνει
κι εξαφανίζεται όπως φεύγει το καράβι

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
RoadPoet
20-06-2011 @ 00:47
Ουδέν σχόλιον ---> Στα Αγαπημένα

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο