Κι η θάλασσα κληρονομιά...
από θυσαυρούς...
φυτεμένους στον πυρόξανθο βυθό της...
προσπέρασαν τα καίκια...
κανείς δεν πρόσεξε...
λευκός γλάρος μας οδήγησε...
στο άβατο του έρωτα...
στον πορφυρένιο θρόνο...
σ' αυτόν μεταλάβαμε...
τον παροξυσμό των αισθήσεων...
***
Στέλιος Κ.
