| |
| | μολυβάτσι και χαρτάτσι |  | | |
Ο ανθρωπάκος είχε μόλις κλείσει τα τρία του σε τούτο τον κόσμο των σπερματοζωαρίων, νικώντας χιλιάδες άλλα που δεν άντεξαν στο μεγάλο ταξίδι πρός την ύπαρξη.Τα είχε καταφέρει και μ ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλη κρατημένος απο την φούστα της μαμάς και έχοντας ορθάνοιχτα τα μεγάλα καστανά του μάτια άρχισε την περιπέτεια της εξερευνησης.Στα χέρια του ένα τσίγκινο κόκκινο λεωφορειάκι που τον ταξίδευε στα ονειρά του σε χώρες που ούτε κάν είχε δεί,τον έκανε πολλές φορές να χάνει τον βηματισμό του , να αφαιρείται και να σκοντάφτει.
Μαμά,μαμά ένα πουλάκι.Το περιστέρι είχε προσγειωθεί μπροστά του και του είχε κλείσει τον δρόμο κάνωντας τον να το κοιτάζει με ορθάνοιχτο το στόμα.Ομως όσο το πλησίαζε,τόσο εκείνο απομακρυνότανε..κάτι ξέρουνε τα περιστέρια απο μπόμπιρες.
Μαμά σέλω τσίσααααα.Εκείνη γύρισε και του έριξε ένα βλέμμα απόγνωσης τραβώντας τον βιαστικά απο το χέρι πίσω απο μιά μεγάλη ζαρντινιέρα.(υπήρχανε και τότε και μάλιστα δεν την χρησιμοποιούσανε για να δικαιολογουν σπασμένα κεφάλια).
Ομως δεν ήθελε μόνο τσίσα ο μπαγάσας και τελικά απέβαλε το παγωτό σοκκολάτα που είχε λίγο πρίν γευθεί.Βρε σύ τί θα σε κάνω τώρα..ούρλιαξε εκείνη..πως έγινες έτσι βρωμιάρη?
Τότε δεν υπήρχανε πάμπερς και τα τοιαύτα,παρα μόνο βρακιά που έκαναν τις μανάδες όλη μέρα να βρίσκονται στη σκάφη.Προνοητική όπως ήτανε όμως,ειχε φροντίσει να έχει μαζί της πάντοτε "ανταλλακτικό".Αφού τον ξέπλυνε σε μιά κοντινή Δημοτική βρυσούλα,του το φόρεσε και συνέχισαν τον περιπατό τους.Αν σε δεί ο πατέρας σου χάθηκες κακομοίρη μου,άλλη φορά να το λές πρίν να τα κάνεις όλα σαν τα μούτρα σου.Πραγματικά τα χείλια του ήτανε πασπαλισμένα με σοκολάτα την οποία η γλώσσα του δεν επαυε να γεύεται χωρίς σταματημό.
Θεέ μου τι βρωμιάρης είναι τούτος εδώ , μονολόγησε μελαγχολικά,αγόρια σου λένε μετά.
Στάθηκαν έξω απο ένα περίπτερο για να αγοράσει τον "Θησαυρό", ήτανε ένα περιοδικό που της το άρπαζε σχεδόν απο τα χέρια για να κολήσει τα μάτια του στα σκίτσα του οπισθόφυλλου.Τι γέλια που έκανε με τον Ζαχαρία και την χοντρή δεν λέγεται.Απο το ένα χέρι το λεωφορειάκι του και απο το άλλο το περιοδικό και βούρ για το σπίτι.Εκείνη ήξερε τι θα ζητήσει όταν θα φθάνανε,ήξερε πως το βλαστάρι της ζούσε στον κόσμο του μαζί με το τσίγκινο λεωφορειάκι του.Μαμάάάάά...Ελα πές το Μαράκο μου..."μολυβάτσι και χαρτάτσι"
Μαράκος
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | ΑΚΟΜΑ ΥΠΑΡΧΩ ! | | | |
|
monajia
11-06-2011 @ 14:49 | ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΜΑΡΑΚΟ ΜΟΥ ,,,
::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | | ΣΤΙΧΟΠΟΙΟΣ
11-06-2011 @ 17:44 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Ναταλία...
12-06-2011 @ 03:41 | Τότε δεν υπήρχανε πάμπερς και τα τοιαύτα,παρα μόνο βρακιά που έκαναν τις μανάδες όλη μέρα να βρίσκονται στη σκάφη.Προνοητική όπως ήτανε όμως,ειχε φροντίσει να έχει μαζί της πάντοτε "ανταλλακτικό".Αφού τον ξέπλυνε σε μιά κοντινή Δημοτική βρυσούλα,του το φόρεσε και συνέχισαν τον περιπατό τους
Μάριε είσαι καταπληκτικός ::yes.:: ::up.:: ::hug.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
