| Έκλεισα τα μάτια μου για να βρεθώ στο δάσος..
Το δικό μου δάσος, από ελπίδες, κι απορίες.
Ελπίδες, τόσο ψεύτικες όσο η αλήθεια, κι απορίες.. απορίες τόσο αληθινές όσο μια συνήθεια.
Με κοίταζε η συνήθεια στα μάτια, και μ'απειλούσε με την παρουσία της.
Σιωπηλή απειλή, σιωπηλή.. μ' έχει κάνει παιδί.
Με κοίταζε κι αυτός, κι οι σκέψεις του, όλο περιέργεια.
λες κι ήθελε να διώξει την απειλή με εμπειρία κι άγνοια.
Τί να σου κάνει η εμπειρία.. μου ψιθύρισε αυτή.
Ψέμα δικό σου, δικό του..
Είχα μάθει πως η αλήθεια είναι που νικάει..
Τον κοιτάζω.. Κοιτάζω την αλήθεια μου.
Την άγνοιά μου.[I]
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 8 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|