| |
| | Το Όνειρο |  | | |
Θα ήταν περασμένα μεσάνυχτα κι ο Μορφέας με είχε πάρει για ξενάγηση στην χώρα του ονείρου.
Όμως σαν φαίνεται ακόμα και στα όνειρα υπάρχει κόλαση.
Ένα πουλί κελαηδούσε αλλά απ’ το στόμα του έτρεχε δάκρυ.
Μια μάνα πεινούσε κι’ έψαχνε την θηλή του μωρού της.
Ένα αγόρι με λασπωμένα φτερά και ματωμένα βέλη έβλεπε ένα ζευγάρι να κάνει έρωτα. Και πως γελούσε Χριστέ μου όταν το κρεβάτι τους καταβρόχθιζε.
Ένα μεγάλο κι ορμητικό ποτάμι βίαζε τις όχθες του κι ήταν θαρρείς οι παραπόταμοι χέρια που ίδρωναν κι ανάσες καυτές. Κι απάνω στον οργασμό άρχισε η καταιγίδα. Χοντρές κόκκινες στάλες έπεσαν πάνω στις μέλισσες και γίναν οι κερήθρες χειρουργεία του μεσαίωνα.
Ένας χοχλιός μυρίστηκε βροχή και βγήκε να βοσκήσει. Με τι βουλιμία ρουφούσε τη Γη και την σάλιωνε. Ίδιος ο διάβολος με την Παναγία.
Ένας αητός έτρωγε τα φτερά του, κι εκείνα προσπαθώντας να σωθούν, εκλιπαρούσαν τον αέρα να τα πάρει μακριά. Μα κείνος προδότης, τα ‘παιρνε και τα κολλούσε στο σκουλήκι.
Ο τόπος γεμάτος σταυρούς, και κάτω από ξεραμένα λουλούδια, μνήματα που αφουγκράζονται δεκάδες κραυγές, ανθρώπινες ιστορίες, αριθμημένες σάρκες που σαπίζουν αμείλικτα.
Ένοιωθα το δάκρυ να μεστώνει τ’ όνειρο, κι όταν ο κρεβάτι μου άσπρισε, ήταν πια αργά για να ξυπνήσω.
Μιχάλης Σκουλάς
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Καράβι κάνω την καρδιά, την πεθυμιά κατάρτι, κι ανοίγω σίγουρο πανί, τον νου μου τον αντάρτη! | | | |
|
monajia
15-06-2011 @ 01:19 | ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ......................
::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | καζανάκι
15-06-2011 @ 11:59 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
