| |
Μα ναι.
Φυσικά σ’ αγαπώ κι εσένα.
Μην κοιτάς που σε βρίζω
και το βλέμμα μου σε κάνει
να τρέμεις σύγκορμος.
Μην ανησυχείς
που μερικές φορές
δεν με καταλαβαίνεις.
Είσαι το παιδί μου, άγνωστε.
Είσαι ο λατρεμένος μου φόβος.
Είσ’ ένα κομμάτι δικό μου.
Όπως πάντα υπήρξες.
Είμαι τ’ ακροδάχτυλα σου,
την στιγμή που σχηματίζουν
τ’ άπειρο στην άμμο.
Οι νίκες, οι ήττες, το δέος,
το άγνωστο,
εξαρτώνται αποκλειστικά
απ’ το αν θα μ’ αντέξεις.
Αν θα μπορέσεις να με δεις,
μεσ’ στα σκοτάδια.
Δεν διαφέρουμε σε τίποτα.
Αγκαλιάζω το σύμπαν.
Το ξέρεις;
Το άκουσες ποτέ;
Μέσα σε τούτη,
την λειψή καρδιά,
φυλάσσονται οι θησαυροί
που όλοι προσδοκούν.
Και το κλειδί,
το πολυπόθητο,
το κρατάς εσύ,
στα δυό σου χέρια.
Σ’ αυτά τα χέρια,
που βρίσκονται,
ξανά,
πισθάγκωνα δεμένα.
Μόλις το καταλάβεις
θα λιώσουν οι αλυσίδες.
Απ’ την ντροπή τους.
Σήμερα το πρωί
με περιποιήθηκαν όπως μου αξίζει:
Μου ανταπόδωσαν την καλημέρα.
Ήθελα να κλάψω.
Το μόνο που κατάφερα
ήταν να κλάψω από χαρά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
