| |
Δυο παλάμες αφήνουν τα χνάρια τους στην αμμο
μια φωτιά που σιγοκαίει σε μια νύχτα καθρέπτη
το ποτο σου μυρίζω στην ανάσα μου επάνω
μεθυσμένη Σαλώμη σ' ενα αστέρι που πέφτει
Μια θλιμμένη κιθάρα στου Οδυσσέα το ταξίδι
σου φωνάζω για χρόνια μα εσυ δεν ακούς
τα κλειδια μου χαμένα που να βρω αντικλείδι
μόνο ήχους βγαλμένους απο νέγρικα μπλούζ
Η τεκκίλα που αδειάζει σε μια θάλασσα ψέμα
δεν χωράνε οι λέξεις σε πελάγη ανοιχτά
οσα κέρδισα τα χάνω καρδιά μου ένα ενα
απόψε που οι δρόμοι δεν με βγάζουν πουθενά
Ξημερώνει σε λίγο και η νύχτα μου γελάει
σαν δραπέτης που το σκάει κρυφά απ' το κελί
το φεγγάρι τον ήλιο στα χειλη φιλάει
πριν ο ψίθυρος σκοτώσει για πάντα την σιωπή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
