| |
| | Πώς; |  | | |
Πώς να ζήσεις τη χαρά
όταν το ποτάμι του πόνου ξεχειλίζει;
Είσαι ίδια, μα ταυτόχρονα, διαφορετική…
Τι ήταν, άραγε, αυτό που σ’ άλλαξε ∙
Και γιατί τώρα, γιατί πάλι;
Κι ο ήλιος παγώνει πάνω στην όψη σου
η βροχή ζεματάει…
Αχ, τι πόνος κι αυτός
και από πού; Εώς πότε;
Η δύναμη του κενού μεγαλώνει,
κυριεύει το κάτι που προσπαθεί ν’ ανασάνει
μάταιη η προσπάθεια, καταλήγει
να θρέφει τη μιζέρια της θλίψης,
αυτής της άγνωστης λύπης
που εμφανίζεται απ’ το πουθενά
δίχως όνομα, δίχως και λόγο ύπαρξης
δίχως την άδειά σου,
μα πάντα με την καρδιά σου στα χέρια!
Βαδίζεις μπροστά, μα να που μένεις πίσω.
Τα βήματά σου χάνονται στο φύσημα του χρόνου…
…πώς έφτασες εώς εδώ, από πού;
Πίστη, σ’ ό,τι έχει χαθεί, πως θα βρει το δρόμο
για να γεμίσει ό,τι έχει αδειάσει από μέσα σου.
Αχ, πώς έγινε πάλι αυτό; Πώς;
Και τώρα πώς γυρνάς πίσω;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ΔΡΑΚΟΥ ΛΟΓΙΑ
20-06-2011 @ 16:16 | μα πάντα με την καρδιά σου στα χέρια!
..................................................
ΕΧΕΙ ΡΥΘΜΟ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ... ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΑΝ ΚΑΙ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΔΥΣΚΟΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ, ΑΛΛΑ ΜΑΛΛΟΝ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΤΟΧΟΣ!
| | gk_giotaki
21-06-2011 @ 00:41 | …πώς έφτασες εώς εδώ, από πού;
Πίστη, σ’ ό,τι έχει χαθεί, πως θα βρει το δρόμο
για να γεμίσει ό,τι έχει αδειάσει από μέσα σου.
Αχ, πώς έγινε πάλι αυτό; Πώς;
Και τώρα πώς γυρνάς πίσω;
::love.:: ::love.:: ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
