| |
Σε μια σταλιά παρόντος
Στρογγυλοκάθομαι ακόμα
Ενώσω εμπρός μου χάσκει
Ο φοβερός γκρεμός του μέλλοντός μου
Διατηρώ ακόμα την πολυτέλεια μιας κάποιας ακινησίας
Έχω ένα λάπτοπ στα γόνατά μου
Κι ένα μισοτελειωμένο μυθιστόρημα για τον έρωτα στην αγκαλιά μου
- Μέσα σε πόλεμο, φαντάσου, ελληνικά ποιήματα,
Που ‘γραφε κι ο Καβάφης... -
Όταν στο δρόμο βγαίνω
Σπρωγμένη χαλαρά από μια αδικία που με σκούντηξε
Μα δε μ’ έχει χτυπήσει γερά – να λέμε την αλήθεια – ακόμα
Το κάνω πιο πολύ για κείνο το γκρεμό του μέλλοντός μου
Που πρόκειται να πάρει τη θέση του παρόντος μου
Κι εγώ να πέσω, να χαθώ
Με της αδικίας το χτύπημα
Να πάω στο καλό, που να ‘μουν κι άλλη
Κι οι φυλλάδες του ατελείωτου «έργου» μου
Να φτερουγίσουν από πάνω μου
Σα λευκά όρνεα...
Εγώ κι οι άλλοι ομοιοπαθείς
«Εμείς»
Να λέμε
Κι όσοι κοιτούν μονάχα χαμηλά
Το βολικό παρόν
Όπου στρογγυλοκάθονται ακόμα
«Εσείς» ή και «Αυτοί»
Να μουρμουρίζουν
Εσείς οι αθεράπευτα ρομαντικοί
Αυτοί οι και-καλά-επαναστάτες
Μιλήστε μου με το «εγώ» ή το «εμείς»
Να συνεννοηθούμε
Γιατί βαρέθηκα τη «θεϊκή» συμπεριφορά σας
Σαν καθισμένοι αναπαυτικά πάνω σε θρόνους συννεφένιους
Να χαζεύετε τη δικιά μας ματαιότητα
Να μας μετράτε με το σταγονόμετρο
Να αναλύετε των διεκδικήσεών μας τα συστατικά
Σαν παντογνώστες επιστήμονες
Σα θεοί
Που δίχως έννοιες κι αδυναμίες
Κρίνουν εμάς
Και λεν μονάχα «εσείς»
«Αυτοί»
Οι «άλλοι»...
Ας πω λοιπόν εγώ για μας
Μας λεν ρομαντικούς, αιθεροβάμωνες
Μα είμαστε απλά διορατικοί
Έτσι που μπορούμε και ξεκρίνουμε
Τον γκρεμό που όλο και πλησιάζει προς το μέρος μας
Καταπίνοντας το έδαφος
Τι να πω
Σ’ όσους στρογγυλοκάθονται ακόμα βολικά
Στον καναπέ τους
Με λάπτοπ ή τηλεόραση αγκαλιά
Δε θα πω «σηκωθείτε» - θα ‘ναι μάταιο
Μια μέρα ούτως ή άλλως πως θα σηκωθούν το ξέρω
Γιατί δε θα μπορούν να κάνουν αλλιώς
Γιατί δε θα υπάρχει πια καναπές
Ούτε τηλεόραση, ούτε λάπτοπ
Ούτε καν σπίτια
Μόνο δρόμοι θα υπάρχουν
Μόνο δρόμοι
...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
