| |
Ήρθε προχτές το βράδυ ο Θάνατος και χτύπησε την πόρτα ενός φίλου.
Του είχε στείλει μια πρόσκληση, χωρίς να τον ειδοποιήσει.
Τον πήρε μαζί του και έφυγε, για τη χώρα του, χωρίς κουβέντα.
Και έμεινε πίσω η Ζωή, μόνη της, χωρίς το Γιώργο.
10 θλιμμένα μάτια, μόνα τους, γεμάτα απορία, θλίψη, πόνο.
Είναι αυτές οι στιγμές, που δεν μπορείς να αντιδράσεις, που παύει η λογική.
Χωρίς λόγο και αιτία, διακόπηκε μια ζωή. Πόσο ανίσχυροι είμαστε, πόσο χωμάτινοι.
Κατέβηκα, από το θρόνο μου, και πέταξα το σκήπτρο μου. Δεν είχαν αξία....
Γύρισα στον Θεό, και Τον ρώτησα με απορία και θυμό για ότι έγινε.
...Και τι τάχα νομίζεις ότι είναι ο άνθρωπος, μπροστά στον Θεό;
Σκόρπια βήματα , στην ακροθαλασσιά, που τα σβήνει το κύμα.
Σκόρπιες αναμνήσεις στις σκέψεις των οικείων του, μέχρι να τον ξεχάσει ο χρόνος .
Ένα μνήμα γεμάτο για λίγο και έπειτα άδειο, ώσπου να έρθει ο επόμενος νοικάρης.
Τα ίχνη του εαυτού μας που ζωγραφίζουμε στις καρδιές των ανθρώπων, η ζωή μας...
Δεν πήρα απάντηση. Μονάχα μια γλυκιά σιωπή.
Έπειτα ήρθε η ειρήνη Του και φώλιασε στην καρδιά μου.
Και ύστερα η ελπίδα Του για την αιώνια Ζωή.
Γύρισα και κοίταξα τα αστέρια. Και έμεινα εκεί για λίγο ξεχασμένος.
Αλέξης Γιαγκιόζης, 1998
(Περί της Ζωής Απορίες...)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
