| |
Ετσι ξεκινησαμε , χαρτινα καραβακια σε γαλανο γυαλο,
με ηλιο κιτρινο , ολοστρογγυλο , σχεδιο παιδικο.
Τραγουδια και χαμογελα , ομορφη νιοτη , ασφαλης ,
ποσο αφελεις .
Ειναι η επιφανεια ευθραυστο γυαλι και λαμπει ,
και στον βυθο , κοσμος αδηλος , αναταραξεις .
Ο ουρανος απεραντος , πλατυς , ευτυχισμενος ,
με ασπρα συννεφα , ζωγραφιστα , πλαισιομενος ,
- λες απο χερι παιδικο- κι ομως σταυρος , το πεπρωμενο .
Και στα ματια παντα ιδια απορια
ερωτηματικο , ανομολογητο , κρυφο .
Πλοηγηση σ' οριζοντα αφρισμενο , κι ειπαμε οχι ,
καμια συνεργασια , με εναργεια και οχι ηχηρο .
Μ ' αν η ηχω του οχι , δεν φτανει στον ωκεανο ,
θα εχει η απαντηση καμια αξια ;
Το οχι ως τον Ουρανο , στο βλεμμα παντα απορια ,
γιατι , πριν στα συννεφα , στα ορια ουρανου και γης ,
αγγιξει η φωνη , σκορπιζει , σταγονες σ' ευθραυστο γυαλι ,
και το χαρτι διαλυεται στον πατο .
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
