| |
| | Παλιος Πολεμιστης |  | | | A happy vicar I might have been two hundred years ago,to preach upon eternal doom and watch my walnuts grow .E.B. | | |
Και πως πεθυμησα εκεινη την ζωη ,
με πεθυμια σαν φλογα ισχυρη ,
που δεν εσβησε ποτε της ,
τον πολεμο ως αφοβος και τολμηρος ,
και ακρατος και ατρωτος και φοβερος ,
οπως τοτε , πολεμιστης ηρωικος , να διαφεντεψω .
Με ξιφος μεγα και πλατυ , τα στιφη να αφανιζω ,
πολεμου ιαχες , τον αερα να πληγωνουν ,
και οι συντροφοι ακομη - αερικα-δαιμονικα- της μαχης ,
με δεος να παραμεριζουν .
Ερημωση και τρομος τον αντιπαλο κυκλωνουν και αναχαιτιζουν .
Σταχτη κι οδυρμος , τα δορατα σαρκες μαλακες ξεσκιζουν ,
και τον εχθρο σε δυο κομματια , τον διπλωνουν .
Κι η περηφανια του ακρατου πολεμιστη ,
να τρεφεται απ' το μισος , το Θανατικο και να τρανευει ,
μεσα μου ομως , ακομη να λυσσομαναω - πιοτερο τραγικος -
με μισος πιο Θανατερο , με λαμα αιχμηρη , αιματοβαμμενη ,
ολεθρο να σκορπαω .
Και να Θεριευουν βηματα , μπρος στον καταφρακτο εχθρο,
αναγκη , ποσο αναγκη ζοφερη , λιγο απ ' τον παλιο πολεμιστη,
στο φως της μερας , που οκνηρα αργοπεθαινει και σφαδαζει ,
την δοξα την παλια αναζητω - αιμοσταγης -
και ιαχη πολεμικη , βουβη και γερασμενη ,
σε λαμα σκουριασμενη , μες στο θηκαρι της ρημαζει .
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
zanneiotisa
26-06-2011 @ 10:14 | Και να Θεριευουν βηματα , μπρος στον καταφρακτο εχθρο,
αναγκη , ποσο αναγκη ζοφερη , λιγο απ ' τον παλιο πολεμιστη,
στο φως της μερας , που οκνηρα αργοπεθαινει και σφαδαζει ,
την δοξα την παλια αναζητω - αιμοσταγης -
και ιαχη πολεμικη , βουβη και γερασμενη ,
σε λαμα σκουριασμενη , μες στο θηκαρι της ρημαζει .
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
