| |
| | Έχει θάψει τ' όνειρο στη γλάστρα της |  | | | Ποίημα που περιμένει τον τραγουδοποιό του | | |
Έχει θάψει τ’ όνειρο στη γλάστρα της
και τις κρύες νύχτες ξενυχτά,
πότε θα βλαστήσει,
τ’ άνθια του, σωρό,
να τα δει στο πάτωμα ριχτά.
Αστραπόβροντα θολώσαν τ’ άστρα της,
ο βοριάς σαν το σκυλί αλυχτά,
το σταμνί στη βρύση,
δε θα βρει νερό,
βήματα στο χιόνι βουτηχτά.
Πόθησαν την αρεσιά και πάστρα της,
άντρες με τα ξίφη τους ζωχτά,
μέσα σε ξωκλήσι,
πάνω στο ιερό,
π’ άφησαν λουλούδια μαζωχτά.
Όμως, την καρδιά την ξελογιάστρα της,
τα μελιά της χείλη τα σμιχτά,
άλλος έχει ορίσει
κι απ’ αλλού θαρρώ,
με πολύ μεγάλον μπεζαχτά.
Τέλειωσαν τα ξύλα στη θερμάστρα της,
για να ζεσταθεί πόσο μοχτά,
«πιότερο αν αργήσει,
δεν τον συγχωρώ»,
σκέφτεται με βλέφαρα ανοιχτά.
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Κάθε βράδυ σ' ονειρεύομαι, μέσα στο σκοτάδι σε παντρεύομαι. | | | |
|
ptoumassis
26-11-2012 @ 08:58 | Εδώ βρισκόταν το "Πέντε Βασιλείς". Το άλλαξα με αυτό εδώ, που γράφτηκε βέβαια πολύ μεταγενέστερα... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
