| |
Ξέρω το δρόμο που βαδίζεις, τον περπάτησα
Έχω ακόμα τα σημάδια μου κρυμμένα
Έχει περάσει ο καιρός κι απλά νοστάλγησα
Όλα εκείνα τα φιλιά τα προδομένα.
Έχεις μια γλύκα που στα όνειρα συνάντησα
Και από τότε δεν κοιμάμαι όπως πρώτα
Είναι σκληρό μα τη ζωή μου την συνάντησα
Σαν μια νεράιδα που μου άλλαξε την ρότα.
Έχω κρυμμένο στου μυαλό μου το στερέωμα
Του ουρανού το πιο πανέμορφο αστέρι
Σ' αυτόν τον κόσμο τον τρελό με τόσο μπέρδεμα
Είμαι κλωστή που την εγνέθουν με το χέρι.
Θα σου το πώ κι ας είναι όλα να γκρεμίσουνε
Κι ας σταματήσει μες τις φλέβες μου το αίμα
Είναι παράλογο το τείχος μας που χτίζουμε
Κι ας είναι όλα όπως λένε μερικοί άσειστο ψέμα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
