| |
Στέκομαι μπροστά σας μ' ειλικρίνεια περισσή
Και καρδιά κατάκοπη, μισή
Δε ζητώ τον οίκτο σας, δεν έχω άλλο σκοπό
Παρά για το βίο μου να πω
Είδα ξημερώματα το πρώτο μου το φως
Δίχως να μου πούνε τι και πως
Ήταν μια θητεία, άχθος μα και διαταγή
Μα δεν είχα άλλη επιλογή
Τ' άγριο ποτάμι με τη βίαιη ορμή
Ξέβρασε το άδειο μου κορμί
Στης ζωής την όχθη, στου θανάτου το πρανές
Μ' ένα βλέμμα γκρίζο κι απλανές
Σ' ένα σταυροδρόμι δίχως τέλος και αρχή
Βρέθηκα μια σκάρτη εποχή
Διάλεξα το δρόμο του πιο βέβαιου χαμού
Κι έφτασα στο χείλος του γκρεμού
Την ουσία έψαξα στα πέρατα της γης
Μα ήταν η ανάγκη της φυγής
Κείνη που με έσπρωχνε πιο πέρα απ' το εδώ
Τη γυμνή αλήθεια μήπως δω
Γύρισα τον κόσμο την αγάπη για να βρω
Σέρνοντας του πάθους το σταυρό
Κι αφού το 'χα εύκολο να ερωτοτροπώ
Πλήρωσ' ακριβά τα σ' αγαπώ
Έσυρα τα χρόνια μου βαριά σαν αμανέ
Μπλέχτηκα στο όχι και στο ναι
Μα ήτανε το ίσως που αγάπησα πολύ
Πριν χαθώ στου τέλους την αχλή
Στέκομαι μπροστά σας μ' ένα βλέμμα σκοτεινό
Πάνω απ' το ατέλειωτο κενό
Δίπλα μου η μοίρα που για μένα προνοεί
Μέχρι τη στερνή μου αναπνοή...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
