| |
Ομολογώ ότι απέτυχα. Κύλησε η ζωή μέσα σε σκοτεινούς διαδρόμους. Με μόνη συντροφιά τον εγωισμό. Θέριεψε ο προμηθευτής του φωτός μέσα μου. Κάποια μόνο ξεσπάσματα διαύγειας ταράξανε τη μονοτονία. Κι εσύ. Εσύ που επέμενες να μου χτυπάς την πόρτα και να ρωτάς αν είμαι καλά και αν θα βγω ποτέ. Πάντα έπαιρνες την ίδια απάντηση. ''Άσε με εδώ, στο παρελθόν που με αντέχει''. Και μουγγή διέσχιζες το δρόμο της επιστροφής. Δε σου φέρθηκα δίκαια, το ξέρω. Άνοιξα την πόρτα μου μόνο στον αιώνιο τράγο. Μαζί γλεντήσαμε. Μεθύσαμε. Κάναμε άνομες σκέψεις. Ύστερα με εγκατέλειψε κι αυτός, αλλά πριν φύγει ξέχασε να πάρει τον αυλό του. Τον πήρα λοιπόν τον αυλό κι άρχισα να παίζω. Μια-δυο νότες στην αρχή κι ύστερα ολόκληρα κονσέρτα. Η φήμη μου απλώθηκε πέρα από τους τοίχους που όρισα να με περικλείουν. Ήρθανε πολλοί να μαθητεύουν την τέχνη του αυλού. ''Σιγά, κοράκια...ποτέ δε θα σας δείξω!!! Αφήστε με ήσυχο, δεν είμαι δάσκαλος εγώ...''. Η πόρτα παρέμενε κλειστή κι άρχισα να το απολαμβάνω. Σκέφτηκα μετά να βρω μιαν άλλη συντροφιά, χωρίς να ανοίξω την πόρτα πάντα. Και βρήκα τη λαμπερή πράσινη νεράιδα. Όμως κάποτε και οι κύβοι της ζάχαρης τελειώσανε και έγινε η νεράιδα απαιτητική. Το μόνο που άφηνε ως επίγευση ήταν η πικρίλα της φωτιάς και τα αδιάκοπα ταξίδια στη χώρα του Μορφέα.
Τώρα σκέφτομαι να βγω. Να ανοίξω ακόμη και τα παράθυρα. Μα σας λυπάμαι. Νομίζω θα τρομάξετε στην όψη μου. Λυπάμαι κι εσένα γιατί έχτιζες τόσα χρόνια μια εικόνα η οποία θα καταρρεύσει. Δεν πειράζει όμως θα βγω κι ας είναι η τελευταία μου στιγμή. Με μια δεύτερη σκέψη όμως αναλογίζομαι, ΄΄κι αν μου αρέσει εκεί έξω;''. Αρχίζω να φοβάμαι για 'μένα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
