| |
| | Πικραμένοι άνθρωποι |  | | |
Πικραμένοι άνθρωποι
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Στα όνειρά μου αποτύπωσα μνήμες
Που έγιναν κύματα
Και με πνίγουν (Φουρτούνα-Κ. Νικολάκης)
.΄΄Μια ζωή που ανατίθεται σε άλλους αυτό-φυλακίζεται ΄΄. Είδα αυτό το σύνθημα στο κτήριο απέναντι από το ΟΤΕ .Στην Πατησίων. Την πατρότητα του την διεκδικούσε ένα μεγάλο κόκκινο άλφα μέσα σε ένα κύκλο μαύρο. Πολλές φορές διαβάζω τέτοια συνθήματα στα ντουβάρια και στα φρεσκοβαμμένα δημόσια κτήρια και εντυπωσιάζομαι από την ευφυΐα τους. Σαφέστατο και κατατοπιστικό. Πως μπορείς να εξουσιοδοτήσεις κάποιον άλλον για τη ζωή σου; Αν αφήσεις άλλους ,να αποφασίσουν για σένα, μην αναρωτιέσαι για τι είσαι φυλακισμένος. Μόνος σου μπήκες και αν κατά λάθος ανοίξει η πόρτα εσύ δεν θα αποδράσεις. Θα ζητήσεις την άδεια για να φύγεις. Θα περιμένεις να σε διώξουν!
Τα λόγια περιγράφουν την στάση ζωής πολλών ανθρώπων που δεν θέλουν να σηκώσουν ,στις πλάτες τους, το βάρος της πρωτοβουλίας. Κρύβονται πίσω από τους ,πάσης φύσεως, ισχυρούς. Ανθρωπάκια σαν αυτά που ζωγράφισε ο Γαίτης. Ο ένας μοιάζει με τον άλλον, δεν έχει προσωπικότητα και ούτε βούληση. Το μυαλό του δεν λειτουργεί. Καλύτερα να αποφασίσουν άλλοι για μένα άρα δεν είμαι υπεύθυνος για τις εξελίξεις. Δεν με ερωτήσανε και δεν μου επέτρεψαν να αναμιχτώ ,άρα δεν φέρνω καμία ευθύνη για την κατάντια μου. Άλλοι φταίνε. Ούτε στην λήψη των αποφάσεων και ούτε στη εκτέλεση αυτών δεν βρέθηκα σωματικά και πνευματικά .Καλύτερα στην φυλακή παρά έξω στα ανεμοδαρμένα ύψη. Ζαλίζομαι όταν καλούμε να πω την γνώμη μου.
Ήμασταν νέοι και γεράσαμε; Τι μας πίκρανε τόσο πολύ; Η οικονομική κρίση ή η κρίση αξιών; Έχουμε ζήσει δύσκολες καταστάσεις και δεν παραδώσαμε τα όπλα μας. Ήμασταν επαναστάτες και τώρα ηττημένοι γλύφουμε τις πληγές μας σκύβοντας βουβά το κεφάλι. Πως φτάσαμε μέχρι εδώ; Που πήγε η νεανική ορμή, η όρεξη για ανατροπές ; Πού άρχισε η απογοήτευση και πού τελειώνει η θλίψη; Τι προκάλεσε αυτή την ψυχική πτώση και την παράδοση στα χέρια των πάσης φύσεως συμφερόντων; Πόσες κατραπακιές πρέπει να έχει φάει κάποιος για να αγγίξει το πάτο και να φτάσει σε αυτήν την κατάντια; Πόση πίκρα και πόσο δάκρυ τον έχουνε λυγήσει;
Ο Γ. Βαρβέρης ισχυρίζεται ότι οι έλληνες είμαστε άνθρωποι πικραμένοι. Από την ζωή ,από τις εμπειρίες και από τις τελευταίες εξελίξεις. Ένας άλλος ποιητής ,ο Κ. Νικολάκης μιλάει για μνήμες που έγιναν κύματα και τον πνίγουν .Η χώρα μας περνάει δύσκολες στιγμές και εμείς ανακαλύψαμε παλιές χαρές. Την γλύκα των φιλικών συνευρέσεων ,της οικογενειακής συγκέντρωσης και της επιστροφής στις ρίζες. Ξανά ανακαλύψαμε την ομορφιά των νεανικών μας αναμνήσεων και των πατρικών σπιτιών.Δεν φοβόμαστε και δεν θα δυστυχήσουμε. Βρισκόμαστε σε παρέες και συζητάμε γύρω από ένα ποτήρι τσίπουρο. Δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς να κουβαλάς όνειρα και μνήμες και χωρίς να αναρωτιέσαι τι σου συμβαίνει και τι θα σου ξημερώσει. Ήμαστε πικραμένοι αλλά ενωμένοι. Ο πόνος, η απογοήτευση και η πίκρα μας έφεραν κοντά , δεν μας διχάζουν. Μαζί θα προχωρήσουμε για να βρούμε την λύση της συμμετοχής ,στον αγώνα και στις διεκδικήσεις, και όχι της παραδοχής.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | tzenilio@gmail.com | | | |
|
galanta
16-07-2011 @ 20:45 | Πραγματικά απορώ... το σήκωσα για δέκα δευτερόλεπτα το απόγευμα για να δω κάτι, μα πότε πρόλαβες και το έβαλες!! Άντε κάναμε σεφτέ!... ::up.:: | | jenny
17-07-2011 @ 11:57 | Niko perimena pos ke pos.min xehnas oti apotelis to monimo arhio arthron ke piimaton mu | | Ναταλία...
17-07-2011 @ 12:44 | Πικραμένοι άνθρωποι καλά το λες ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | ΑΝΤΗΣ
21-07-2011 @ 16:32 | Υπεροχο, ::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
