| |
Ξαπλωσα και ευχηθηκα
να πεθανω
Και αληθεια ποσο ωραιος
ποσο ποθητος
θα ηταν ο θανατος να με επαιρνε τωρα;
Ετσι ανικανο να δω το φεγγαρι
και με τον πριγκηπα συντροφια
Σχεδον Ολοκληρος μοναχα με την σκεψη σου!
Ψαχνω χαρτι και στυλο
για να σου γραψω ενα τελευταιο αντιο
πριν χαθει το καλοκαιρι.
Μα δε βρισκω
Και παλι μετανοιωνω που ζητησα
τοσα πολλα
Μα πως να παψεις η απεχθεια προς εμενα
για να περασεις στο φως;
Γιατι να μου χαρισεις λιγη αγαπη,
οταν σε ζαλιζει το γρυλισμα μου;
Μα τι κριμα
εγω δεν εχω μαυρα γυαλια
και βλεπεις το βουρκομενο μου βλεμμα
με μια εριστικη ματια.
Ποναω απο τους συνειρμους που φερνεις
μα μου αξιζει
Γιατι ακομα δε βρηκα
ποιανου κατωτερου θεου ειμαι γιος
και πως επεσε τοσο χαμηλα
στο βαθος της καρδιας σου
Τα ματια μου κλεινουν σιγα σιγα
αλλα γρηγορα θα μεινουν ορθανοιχτα
και θα κοιτουν την ομορφια σου
Και για μια υστατη στιγμη
ας ζησω
για να βρεθω διπλα σου και να σε καληνυχτισω
ακομα και αν με μισεις
Αλλιως ας φυγω τωρα
σαν σβηνει η μελωδια
Γιατι ποια σκια
αφου αποστατησε απο το σκοταδι
μπηκε στο ονειρο μου
και σε ξυπνησε διπλα μου
Τοσο καταραμενα μακρια μου...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
