| |
Κορμί των σκιών σου πατρίδα μου
χαράματα κόκκινα μάτια
στο δρόμο χιλιάδες κομμάτια
το μάρμαρο που έχω για ελπίδα μου
Τ’ αλέτρια σκουριάζουν στο λήθαργο
την πέτρα φωνή δεν χαράζει
στο βράχο η αρμύρα λουφάζει
να λιώσει το πνεύμα τ’ απείθαρχο
Στα χρώματα κρύφτηκαν όλοι τους
με μαύρη στο μπράτσο κορδέλα
του κώδικα εισαγόμενη βδέλλα
ξαγόρασε τ’ άσφαιρο βόλι τους
Μ' απόψε το μαύρο δεν τύλιξε
το βλέμμα που γύρω σου πλέει
η σκιά των χρωμάτων που καίει
με νύχια στη ράχη του πήδηξε
Φωτιά σιγοκαίει ή φαντάζομαι
ψιθύρους μιας άγιας πλεκτάνης
παιδιά του διωγμού και της πλάνης
γεννιούνται κι εγώ εκστασιάζομαι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
