| |
| | Αιώνια απαλλαγή |  | | | Ποίημα που περιμενει τον τραγουδοποιό του | | |
Κάποιων θανατοποινιτών
τ’ αργό των στίχων,
τραβά στριγκές γραμμές στων τοίχων
τ’ ακατανίκητο μπετόν,
το φως χαμένο της αυγής
κι είναι σπατάλη,
να ξεπροβάλεις το κεφάλι
σε λαβυρίνθους ευαγείς.
Ζέχνοντας όλος μ’ ασετόν
σπαρνών και βήχων,
κλειστός εξ απαλών ονύχων
κι απ’ αναρίθμητων ετών,
να θες μ’ απόγνωση να βγεις
στον κόσμο πάλι,
μα να κατρακυλάς στη ζάλη
και στην ανυπαρξία της γης.
Της απομόνωσης κοιτών
ερήμην ήχων,
θωρείς τη μοίρα των δυστύχων
κι ύστερα μένεις μετ’ αυτών,
για να μπορεί κοντολογίς
ο νους να ψάλλει,
μέχρι την ώρα τη μεγάλη
της αιώνιας απαλλαγής.
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Κάθε βράδυ σ' ονειρεύομαι, μέσα στο σκοτάδι σε παντρεύομαι. | | | |
|
ptoumassis
17-07-2011 @ 19:09 | Καλώς ήρθες ξανά, Stixoi Info, στη ζωή μας... Καλώς σας βρίσκω, φίλες και φίλοι.
Παναγιώτης Τουμάσης | | Ναταλία...
18-07-2011 @ 12:47 | Κι ύστερα μένεις μετ’ αυτών,
για να μπορεί κοντολογίς
ο νους να ψάλλει,
μέχρι την ώρα τη μεγάλη
της αιώνιας απαλλαγής
Καλώς βρεθήκαμε και πάλι ::yes.:: ::hug.:: ::kiss.:: | | ptoumassis
14-08-2011 @ 13:47 | Έγινε μελοποίηση εκπληκτική στο ποίημα αυτό!! Δεν σάς λέω περισσότερα τώρα. Υπομονή! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
