| |
Το βαρυφορτωμένο επιβατικό πλοίο με σβησμένα τα φώτα, άφηνε πίσω του το λιμάνι του Πειραιά με προορισμό τη λεβεντογέννα Κρήτη και συγκεκριμένα το ναύσταθμο της Σούδας.
Παρ ότι σαν έφεδρος υποσμηναγός είχε καμπίνα, προτίμησε να κοιμηθεί σ ένα πάγκο στο κατάστρωμα.
Θα είχε περισσότερες ελπίδες να διασωθεί σε περίπτωση τορπιλισμού του πλοίου απο Τουρκικό υποβρύχιο, παρά στην καμπίνα που ήτανε αποκλεισμενη απο εκατοντάδες επίστρατους.
Οι εντολές ήτανε αυστηρές! Ούτε το παραμικρό φώς στο κατάστρωμα, ούτε κάν άναμα τσιγάρου, για να μην εντοπιστούνε.
Στα σπλάχνα του πλοίου, τανκς και διάφορα στρατιωτικά οχήματα μεταφοράς προσωπικού αλλά και βληματα,σαν εκεινους που τους περίμεναν στο αεροδρόμιο της Σούδας.
Έριξε μια ματιά στον σκοτεινό ουρανό που είχε απλώσει τα φωτεινά πλουμίδια του σαν φάρους ελπίδας και κατόπιν αφέθηκε στην αγκαλιά του Μορφέα αλλά πάντοτε προετοιμασμένος για κάθε ενδεχόμενο.
Ξημέρωνε και οι πρώτες ακτίνες ήλθανε να τον καλημερίσουνε μαζί με εκατοντάδες επίστρατους που είχανε κατακλύσει κάθε γωνιά του πλοίου.
Επιτέλους ο ναύσταθμος της Σούδας, που άνοιγε το ανθυποβρυχιακό δίχτυ του για να περάσουνε.
Όμως ο αγέρας ήτανε πολύ δυνατός και παρα τις προσπάθειες να δέσουνε κάβους αυτό έγινε δυνατόν και με την βοήθεια ρυμουλκών μετά απο επτά ολόκληρες ώρες.
Ο φόβος να χτυπηθούνε μεσημεριάτικα αρόδο στο λιμάνι απο Τουρκικά αεροπλάνα ήτανε πολύ μεγάλος και ήτανε το μόνο που εκείνες τις στιγμές τους ανησυχούσε.
Ο ναύσταθμος της Σούδας εξάλλου ήτανε ένας απο τους πρώτους στόχους του εχθρού και αυτό το γνώριζαν πολύ καλά οι αεροπόροι περισσότερο απο κάθε άλλη ειδικότητα.
Άλλωστε και το αεροδρόμιο της Σούδας που ήταν ο τελικός του προορισμός, ανήκε και αυτό στους πρώτους στόχους της Τουρκικής αεροπορίας.
Τελικά με τα πολλά κατόρθωσαν να αποβιβασθούν στην προκυμαία, περιμένοντας τα στρατιωτικά οχήματα που θα τους προωθούσανε στις μονάδες που είχανε επιστρατευτεί.
Πεζικάριοι,ναύτες,αεροπόροι,ένας αχταρμάς κάτω απ τον Ιουλιάτικο ήλιο που τους καψάλιζε και τους έκανε στην κυριολεξία μούσκεμα στον ιδρώτα.
Επιτέλους φάνηκαν τα οχήματα και ανάμεσα τους ένα μπλέ reo,που τον έκανε να νοιώσει τέτοια αγαλλίαση ώστε να ξεσηκώσει με τους φωνές του τους πάντες.
"από δώ, απο δώ παιδιά" φώναξε μ όλη τη δύναμη της ψυχής.
Δίπλα του τότε άρχισαν να μαζεύονται κι άλλες "ντακότες" και όλοι μαζί το έριξαν σ ένα αγώνα ταχύτητας να εξασφαλίσουνε μια καλή θέση σ ένα απ τους τρείς πάγκους του μεγάλου οχήματος, όσο το δυνατόν προς τα έξω για να μη σκάσουνε κάτω απο τον μουσαμά που σκέπαζε τον χώρο των επιβατών.
Μετά απο αναμονή μιας και πλέον ώρας επάνω στό αυτοκινητο-φούρνο,άκουσε με ανακούφιση τον βρυχηθμό της μηχανής, μια ανάσα δράκοντα μέσα στην απόλυτη σιγή.Ξεκίνησαν αργά-αργά για τον προορισμό τους, το αεροδρόμιο που θα έπρεπε να υπερασπισθούνε πάση θυσία απο προσβολή εχθρικών αεροπλάνων αλλά και απο κατάληψη του απο αλεξιπτωτιστές του εχθρού.
Ειχε καταφέρει να σκαρφαλώσει ανάμεσα στους πρώτους και να καθίσει ο μισός στο μεσαίο πάγκο και ο άλλος μισός στο κενό, λόγω στριμώγματος.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
