| |
| | Ναυαγός |  | | |
Είναι πλοίο τα όνειρά μου,
που τις θάλασσες γυρίζει,
είναι βλασφημία απ'τη στεριά,
να θες να κυβερνήσεις.
ποιο ξωτικό έβαλε πλώρη,
για του ορίζοντα τα μέρη,
εκεί που το φώς είναι αμυδρό,
και η στεριά νιώθει σα ξένη.
εκείνο το μαντίλι στο λαιμό...
που φορούσες και με σφίγγει,
σαν κόμπος που δεν έλυσα ποτέ,
σαν άνθος που δε μπόρεσε ν'ανοίξει.
νιώσε τώρα τη στεριά....
πες πως είμαι νήσος φαντασμάτων,
καθως φεύγεις, πάρε ένα φυλαχτό,
και δώσ'μου μαντήλι των θυμάτων.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
monajia
24-07-2011 @ 20:01 | ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ................
::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | eythis
24-07-2011 @ 20:22 | Ωραιότατο !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
την καλησπέρα μου | | John Fenix
24-07-2011 @ 20:44 | Πολυ ομορφο ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | AETΟΣ
24-07-2011 @ 21:55 | εκείνο το μαντίλι στο λαιμό...
που φορούσες και με σφίγγει,
σαν κόμπος που δεν έλυσα ποτέ,
σαν άνθος που δε μπόρεσε ν'ανοίξει
::up.:: ::yes.:: ::up.:: | | ΛΥΔΙΑ_Θ
24-07-2011 @ 23:10 | !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: | | Μαυρομαντηλού
21-04-2013 @ 17:37 | ΜΠΑ!!!!!!!!!!!!!!!!! ΔΕ ΣΤΟ ΔΙΝΩ!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑΜΑ ΤΟ ΘΕΣ ΕΛΑ ΝΑ ΛΥΣΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΜΠΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::wink.:: ::wink.:: ::up.:: | | ΝΙΚΟΣ ΒΟΥΡΟΣ
22-04-2013 @ 00:30 | εκείνο τό μαντήλι στό λαιμό...
τί μού θύμισες τώρα...
::angel.:: ::angel.:: ::angel.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
