| |
Ποσος χρονος απομενει, κλεψυδρα αναποδογυρισμενη,
σταζει και καιει ο υδραργυρος, βουλοκερι που σφραγιζει.
Και το γυαλι σου σπαζει και το γυαλι σου θρυμματιζει,
χρονε, αχρονε.
Ποσο ακριβα η ζωη κοστιζει ; Τοσο - οσο, το ιδιο και σε παλατι
και σε καλυβι. Τοσο-οσο, παντα η ζωη κοστιζει. Ποσο διαρκει ;
Οι μερες της αριθμημενες, ψιλοκομμενη αμμος, οσα χωραει μια
παλαμη, μεσα απο δαχτυλα ανοιχτα, η αμμος παντα θα γλιστρα
κι ο χρονος ξεψυχα σε γυαλινη κλεψυδρα και το γυαλι, σου
θρυμματιζει τη ζωη.
Αναποδογυριζει ο κοσμος και ο καιρος ακοιμητος, παντα
ζωες συντομες, περαστικες θ' αποκοιμιζει. Ποσο αποτιμαται ο
κοπος; Τοσο-οσο ο κοπος παντα θα κοστιζει και σε παλατι
και σε καλυβι. Και δεν αλλαζει η τιμη, η τιμη - ατιμητη- παντα
την κορυφη αγγιζει. Μα την ακμη της κορυφης, χρονε ποιος
την οριζει ;Οσα χωραει μια παλαμη, μεσα απο δαχτυλα ανοιχτα,
η αμμος ψιλοαλεσμενη, παντα θα γλιστρα, στου χρονου,
τ 'αχρονο λιοτριβη. Κι η μοιρα με χαμογελο πλατυ, τον κοπο
της αποζητα, να πληρωθει -τ ' αλεστικα- για οσα το χερι της
οριζει.
Κι ο ανεμομυλος του χρονου, ο πετρινος, συνθλιβει τη ζωη,
για να τραφει ξανα, για να τραφει ολοκληρη η γη, ψωμι απ'
την ιδια τη ζωη - να ζυμωθει- για να τραφει ζωη. Κι ο
ανεμομυλος ο πετρινος, αλεθει πετρινα και πετρινα συνθλιβει.
Ποσα σακια γεμιζει ;Τοσα - οσα, ολα αριθμημενα. Ποσο ;Οσο,
o κοπος σου παντα κοστιζει. Αλεθεις χρονε, αλεσες κι εμενα,
κι απ' το προσφαγι, κοψε με μαχαιρι πετρινο και κερνα.
Κι η μοιρα με χαμογελο πλατυ, τον κοπο της αποζητα να
πληρωθει -πρωτη- για τ 'αλεσμα. Για οσα το χερι της οριζει.
Ποσο ;Τοσο - οσο, παντα η ζωη κοστιζει -απειρα μηδενικα-
Ηρθε καιρος για να τραφει ξανα, για να τραφει η ιδια η ζωη,
κοψε και κερνα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
